වරුනිකා 13 (warunika)

[ Any Dead Or Alive Person May Not Related To This Story]
වරුණි ගියාට පස්සේ විමලේ ඔෆිස් එක වාහන ගමන් කල්පනා කරේ,
“ෂික් ජේමිස් කාරය ආවේ නැත්තං අද ඇඟිල්ල ගහල හොද සැපක් දෙන්න තිබුනා නේ. ඒ වෙලේ නං කෙල්ලත් හොද මොලෙන් හිටියේ. අපරාදේ ඔෆිස් එකේ හොද සැපක් ගන්න තිබුනා ලොක්කත් නැති එකේ. ආයේ මේ වගේ චාන්ස් කවද ඒවිද දන්නේ නෑ. මෙයාව හොදට මෝල් කරලා ගත්තනං පට්ට සැපක් ගන්න පුළුවන්. මිනිහත් නැතුව තනියම ඉන්න එකේ කාගෙන් නං තහනමක් ද??” කල්පනා කර කර ඉන්න ගමන් එක පාරට ෆෝන් එකක් රිංග්ස් යද්දී තමයි පියවි සිහියට ආවේ.
“මගේ ෆෝන් එක සාක්කුවේ නේ. ෆෝන් එකක් කොහෙද රින්ග් වෙන්නේ?”
එහෙම කියන ගමන් වරුණි ගේ ටේබල් එක පැත්තෙන් සද්දේ එන නිසා ඇවිල්ල බැලුවම ලාච්චුවෙන් ආවේ සද්දේ. ලාච්චුව ඇරලා බලද්දී කෙල්ල ෆෝන් එක දාල ගිහිල්ල තියෙන්නේ. දැන් කරන්නේ මොනාද කියලත් සිහියක් නෑ වගේ මේකිට. ෆෝන් එක අර ගෙන බැලුවේ එදා වගේ අර කොල්ලද බලන්න. කෝල් එකේ නම තිබුනේ ශාලු කියලා. යාලුවෙක් වෙන්න ඇති කියලා ආන්සර් කරන්නේ නැතුව එහෙමම ඉක්මනට සාක්කුවේ දාගෙන එලියට ආවා ඔෆිස් එක වහල වරුණිට ෆෝන් එක දෙන්න හිතාගෙන. දෙවැනි පාරටත් රින්ග් වෙන්න ගත්ත නිසා ඕන මගුලක් කියල ආන්සර් කරා මුකුත් නොකියම. එහා පැත්තෙන් කියපු දේ එක්ක විමලේට හිනා,
“කොහෙද හුත්තියේ ෆෝන් එකත් ආන්සර් කරන්නේ නැතුව යන්නේ. මොකෝ නාකිය අදත් පයිය පෙන්නුවද?” ඒ කතාව එක්ක විමලේ කල්පනා කරා මොකා ගැනද මේ කියන්නේ කියලා. ශාලු “හෙලෝ හෙලෝ!!!” කියපු නිසා විමලේ කතා කරා,
“අනේ මිස්. වරුණි මිස් ෆෝන් එක ඔෆිස් එකේ දාල ගිහිල්ල. මම දැන් දැක්කේ. මේ ඒක දෙන්න යන ගමන්?”
“අහ්හ්හ් කවුද මේ? සොරි.”
“මං විමලසිරි. වරුණි මිස් එක්ක වැඩ කරන්නේ?” විමලේ කිව්වම ශාලුට පොලොව පලාගෙන යන්න තරම් ලැජ්ජාවක් ආවා කියපු කතාව එක්ක.
“අහ්හ් සොරි විමලසිරි. එහෙනම් වරුණිට කියන්න කෝ ශාලිකා ට කෝල් එකක් ගන්න කියලා?”
“හා හරි මිස්. මං කියන්නම්.?”

“ඒක නෙමේ වරුණි අද පරක්කු වුනාද ඕෆ් වෙන්න. වෙනදට නං කලින් යනවා නේ?”
“අහ්හ් ඔව් මිස්. සර් නැති නිසා වරුණි මිස්ට ටිකක් වැඩ වැඩි මේ දවස්වල?”
“අහ්හ් සර් නැද්ද? ඔය දෙන්න විතරද ඉන්නේ?”
“ඔව් මිස්”
“අහ්හ් ඒකත් එහෙමද? එහෙනම් වරුණි මිස්ට කෙසේ වෙතත් විමලේ ට නං වැඩ වැඩි ඇති නේද?”
“ඒ මොකෝ මිස් ඒ?”
“නෑ ඉතින් වරුණි මිස් එක්ක තනියම ඉන්නකොට විමල්ට අමුතු අමුතු ලෙඩ හැදෙනවා කියලා තමයි ආරංචිය?”
“අනේ කවුද මිස්. අපේ වරුණි මිස් ද කිව්වේ?”
“නැතුව ඉතින් මට වෙන කවුරු කියන්නද? ඔයා කැලාවල ගිහිං කෙල්ලෝ ඉස්සරහ කරන ඒවා?”
“අපෝයි හිහි!!”
“ඔව් ඔව්. ඔක්කොම මම දනනවා අන්කල්. ඔයත් වයසට නෙමේ නේද වැඩ ආ..?”
“මොන වැඩද මිස්?”
“අනේ අනේ ඔයා බබා. වරුණිට පෙන්න පයිය එළියේ දාගෙන චූ කරන්නේ මොකෝ? මේ ඒකි අහිංසක කෙල්ල. මොනහරි කරලා අහු වෙන්න එහෙම එපා?”
“අනේ නෑ. ඔය මිස් හිතන ජාතියේ දෙයක් වෙලා නෑ මිස්.?”
“අනේ මේ ඔයා හිතුවද අපි කොන්ඩේ බැඳපු චින්නු කියලා. මට ආරංචි ඔක්කොම. ළඟදීම මම එන්න ඉන්නේ ඔය පැත්තේ. එතකොට බලාගමුකෝ!!!”
“මොනා බලානන්ද මිස්?”
“බලන්නේද? බලන්නේ එක එක කෙල්ලන්ට පයිය එළියේ දාගෙන මොකද කරන්නේ කියලා?”
“වෙන මොනා කරන්නද ඉතින් චූ කරනවා මිසක්?”

“ඔව් ඔව්. එතකොට අර වරුණිගේ පුක දිහා බලාගෙන භාවනා කරන්න ඇති නේද? පැලට වෙලා??”
“අහ්හ්හ් නෑ මේ මේ”
“නෑ මේ මේ නෙමේ. ඉන්නවකෝ එනකං. තමුසෙට අතේ ගස්සල ගන්න ඇවිල්ල මම”
“මේ මිස් මොනා කියනවද මන්දා?”
“හරි හරි. ඕක ගිහිල්ල වරුණි මිස්ට දෙන්නවා. මම කියපු දේවල් මුකුත් එයාට කියන්න ඕන නෑ. තේරුණාද ?”
“ඔව් මිස්?”
“හරි එහෙනම්”
ශාලු එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කරාට පස්සේ විමලේ කල්පනා කරේ යකෝ මේ වේසි ඔක්කොම, එකක් නෑර යාළුවගේ කනේ තියලනේ. ලැජ්ජාවේ බෑ. දැන් මොකද කරන්නේ. එහෙම හිතන ගමන් ඉක්මනට බයික් එක ස්ටාර්ට් කරගෙන වරුණි ගේ ගෙවල් පැත්තට ගියා. විමලේ ගෙවල් ලඟට එද්දිම වගේ තමයි සමන් වරුණි එක්ක ඇවිල්ල බයික් එක වත්ත ඇතුලට දැම්මේ. ඒ එක්කම විමල්ගේ බයික් එකේ සද්දේ එද්දී සමන් ඒ පැත්ත බැලුවේ මේ වෙලාවේ මොකාද එන්නේ කියලා සැපක් ගන්න සෙට් වෙද්දීම. විමලේ කියල දැක්කම සමන්ට හිතට ලොකු කේන්තියක් ආවා ඔෆිස් එකේදිත් සැප අරගෙන තව මොන හුත්තට මෙහෙ එනවද කියලා. වරුණිත් බැලුවේ මේ මොකද මේ වෙලාවේ එක පාරටම කියලා,
“මෙයාද වරුණි මිස් ගේ ට්‍රාන්ස්පෝර්ට් එක දැන් හැමදාම?”
“අනේ ඔව් විමලේ අන්කල්. සමන් එනවා නේ දැන් මාව එක්ක ගෙන යන්න?”
“පේනවා පේනවා කොල්ලට දැන් ඒ වැඩේ ඇරෙන්න වෙන වැඩක් නෑ වගේ.?”
“එක නෙමේ මොකෝ අන්කල් මේ වෙලාවේ?”
“අහ්හ් මිස්ගේ ෆෝන් එක අමතක වෙලා ඇවිල්ල. ඒක දීල යන්න ආවේ?”
“අආනේ...ඇත්තද. මට එහෙම එකක් මතක් වුනේ නෑනේ. මං බෑග් එකට දාගත්තා වගේ මතකයි නේ?”

“එහෙනම් කොහොමද ලාච්චුවේ තිබුනේ. කෝල් එකක් එන සද්දෙට තමයි මමත් බැලුවේ. දෙතුන් පාරක්ම කෝල්ස් ආව නිසා මම ආන්සර් කරා. ශාලිකා කියලා මිස් කෙනෙක් කෝල් කරේ?”
“අහ්හ් ශාලු ද. හරි මං කෝල් එකක් ගන්නම් අන්කල්. අනේ තැනක් යූ?”
“මොකෝ කොල්ලෝ. දැන් ඉතින් පලයන්. මිස්ව ගෙදරට බැස්සුවා නේ?”
“අනේ කමක් නෑ අන්කල්. සමන් කොහොමත් එනවා නේ මගෙන් පාඩම් අහගන්න”
“ඉතින් අද රෑ වෙලා නේ. මිස්ටත් මහන්සි ඇති නේ.?” එහෙම කියද්දී සමන්ගේ මුණ අදුරු වෙනවා කියල වරුණි දැක්කා. ඒත් විමලේ එන්නේ මොකාටද කියල දන්න නිසා ඒ වෙලේ මුකුත් කියන්න හිතුනේ නෑ.
“එහෙනම් වරුණි මිස් මම යන්නම්?”
“හරි සමන්. හෙට හවස් වෙලා එන්නකෝ?”
“අහ්හ් හෙට බැරි වෙයි නේ වරුණි මිස්. අමතක උනාද?”
“මොකද්ද අංකල්”
“ඇයි මිස් අර රක්ෂිතේ විස්තර ගණන් යන් කතා වුනේ හෙට නේ සෙනසුරාදා?”
“එහෙම කිව්වට වරුණිට මොකද්ද කියල ඔලුවට ආවේ නෑ එක පාරට.”
“හෙට??”
“ඇයි මිස්. අර කිතුල් සීන් එකට හෙට නේ යන්න දාගත්තේ?”
“ඔහ්හ්හ් ආ ඔව් නේ. ඒක අමතක වෙලා නේ තිබුනේ?”
“ඒකනේ. දැන් මතක් කරේ නැත්තං මාර වැඩේ නේ වෙන්නේ?”
“හරි දැන් මතකයි. පවු අන්කල් සමන් කොල්ල. බැන බැන යනවා ඇති ඔයාට?”
“ඔව් ඌ බාලගෙන ඉන්නෙත් මිස්ව අල්ලගන්න නේ. මතක නේ අතේ ගහපු හැටි ලිඳ ළඟ ඉඳගෙන. සිරියට එහෙම ආරංචි වෙන්න තියන්න එපා ඕවා?”
“අපෝ පිස්සුද ඔයා කිව්වොත් තමයි ඉතින්”

“මං මොකටද ඕවා කියන්න යන්නේ ඒ වේසිට?”
“දන්නේ නෑනේ ඉතිං. දුව ව තාම අල්ලගන්න බැරි නිසා?”
“මිස්ට පිස්සු. මට මොකටද දැන් ඔය එක එක හුත්තියෝ, මේ ඉන්නේ වාත්තු කරපු ඉටි රූපයක් ලඟම?”
“අනේ මේ යන්න යන්න මුරුංග අත්තේ තියන්නේ නැතුව?. කොහොමත් දැන් යන්න අන්කල්. නැත්තං කතාවක් අහගන්න වෙනවා මට?”
“හරි එහෙනම් මිස් උදේ 9 වෙද්දී ලෑස්ති වෙලා ඔෆිස් එක ලඟට එන්න. මං ගන්න එන්නම් බයික් එකේ?”
“හ්ම්ම්ම් හරි. නාන්න එහෙමත් ලෑස්ති වෙලා එන්න”
“හරි අංකල්. මං ශෝටක් අරගෙන එන්නම්”
“හ්ම්ම්ම් හැබැයි ඉතින් දිය රෙද්දට තමා හැඩ වැඩි?”
“අපෝ ඒවායේ කවුරු ඉඳීද දැනෙන නෑ දිය රෙදි පටලවාගෙන නාන්න ගිහින්?”
“මොකා එන්නද? අනික මාත් එක්ක නේ යන්නේ?”
“ඒ නිසාම තමයි බය හි හි හි?”
“මටද නැත්තං මෙයාටද බය?” විමලේ පොල්ල පෙන්නමින් කිවා.
“අපෝ වැඩේමයි මෙයාට බය වෙන්න?”
“තාම ඉතින් හරියට වැඩක් ගත්තේ නෑනේ මිස් බය වෙන්න?”
“අපෝ මොකෝ මේක මහා ලොකු චන්ඩියෙක් ද ඔච්චරට බය වෙන්න?”
“ඉස්සරහට බලමුකෝ?”
“අනේ ඕන නෑ. මෙහෙම හොදයි?”
“හරි හරි මිස්. මං යනවා එහෙනම්. හෙට එන්නකෝ ලෑස්ති වෙලා?”
“කෝ මගේ පැන්ටිය?”
“ඒක තියෙනවා. ඇයි මිස්?”

“නෑ ඕක අරගෙන ගිහිල්ල මොනා කරනවද දන්නේ නෑනේ?”
“මොනා කරන්නද අතේ ගහල සැපක් ගන්නවා මිසක් මිස්ගේ පුක මතක් කරගෙන”
“හරි හරි ඕන මගුලක් මාව මාට්ටු නොකර?”
“හරි මිස්. මම යනවා එහෙනම්”
“හරි අංකල්. හෙට හම්බවෙමු”
එහෙම කියල විමලේ ගියාට පස්සේ වරුණි ගේ ඇතුලට ආවේ සමන් මොනා හිතුවද දන්නේ නෑ කියලා හිතන ගමන්. අද කොල්ල සැපක් ගන්න හිතා ගෙන ආව කියලා හොදටම තේරුණා. ඊට පස්සේ ශාලු ට කෝල් එකක් ගත්තා මේ යකා මොනා කිව්වද දන්නේ නැති නිසා කෝල් කරද්දී,
“හලෝ.”
“හලෝ තමයි, කොහෙද හුත්තියේ ෆෝන් දාල යන්නේ?”
“ඔව් බං. අමතක වෙලා ඇවිල්ල නේ. විමලේ කාරය ගෙනල්ල දුන්නේ?”
“විමලේ කාරය තමයි. මම දන්නවාද ඒකා ආන්සර් කරන්නේ කියලා. මම හුත්ති කියලම තමයි ඇමතුවේ?”
“නෑ ඉතින්?”
“පස්සේ මෙන්න මේකා අහගෙන ඉඳල කියපි ඔයා ෆෝන් එක දාල ගිහිල්ල කියලා. මට පොලොව පලාගෙන යන්න හිතුනා?”
“හි හි හොද වැඩේ තොට කුණුහරුප කියනවද?”
“අනේ පලයන් වේසි යන්න. උඹ බබා නේ. නකියගේ පයිය බලල ඇවිල්ල මෙතන ඇඟිලි ගහගෙන දැන් එනවා බබා වෙන්න?”
“අනේ පල පල. උඹ තමා නාකි පයියවල් හොයා හොයා හුකා ගන්නේ?”
“ඔව් ඉතින්. මම නාකි පයියවල් තමයි බස්සගන්නේ. ඉදපන් කෝ උඹගේ විමල්ගේ පකත් බස්සගන්න මේකට?”


“ඔව් උඹට නං ඒකත් බැරි නෑ තමා. උඹ මෙතන හිටිය නං මු මෙලහකට දහ දොළොස් පාරක් හුකලා උඹට?”
“නැතුව නැතුව එහෙනම් පුකෙත් ඇරගන්නවා”
“අපෝ තෝ නං බඩුවක් වෙලා ශාලු?”
“අනේ තව මොනාද බං. මේ ඉන්න ටිකේ සැපක් අරගෙන ඉන්නවා බං. ආයේ බඳින්න කියලද?”
“අනේ මන්ද බං. ඕවා කොහෙන් කෙලවර වෙයිද දන්නේ නෑ?”
“අනේ මොනා වෙන්නද බං. හුකන වෙලාවට ආතල් එකක් අරගෙන ඉන්නවා ඇරෙන්න. අනික මේ දවස්වල අරූ රෑට රෑට එනවා බං?”
“කවුද? පොලිස් කාරයද?”
“ඔව් බං. මේකා වහ වැටිලා ඉන්නේ. හැමදාම night duty දාල මූ එන්න හදනවා නේ.?”
“නෑ ඉතින්?”
“ඉතින් මොනා කරන්නද? දවසක් දෙකක් එන්න කියල සැපක් ගන්නවා?”
“ඒ කියන්නේ මූ තියාගෙනම වැඩේ දෙනවද දැන්?”
“හ්ම්ම්ම් එහෙමත් නෑ. මටත් මෝල් වුන වෙලාවට ඉතින් කෝල් කරලා ගෙන්න ගන්නවා.”
“උඹ නං”
“හරි හරි දැන් කියපන් උඹගේ තත්වේ. නාකිය මොකෝ කියන්නේ. සැපක් එහෙම දෙනවද?”
“හ්ම්ම්ම්”
“මොනාද මොනාද කරන්නේ දැන්?”
“දැන් නං ටිකක් දුර ඇවිල්ල බං. අද කටට දුන්න නේ?”
“නෑ මොකක්??”

“හ්ම්ම්ම්”
“ඒ කියන්නේ බලෙන්ම දුන්නද?”
“එහෙමත් නෑ ඉතිං”
“ආව් ආව් ඒ කියන්නේ දැන් උඹත් සැප ගන්නවා උගෙන්?”
“හ්ම්ම් නැත්තේ නෑ බං. මිනිහ අමුතු දේවල් කරන්නේ. ඒකත් අමුතු ජොලියක් තියෙනවා”
“හොදයි හොදයි. ඔන්න ඔහේ සැපක් අරගෙන ඉඳපන්. මොකා කියල දැනගන්නද ?”
“හ්ම්ම් බලමු. එහෙම ලොකු දේවල් නං තාම කරේ නෑ. ඔය පොඩි පොඩි දේවල් තමා.”
“පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ තමා ලොකු වෙන්නේ?”
“බලමුකෝ.”
“මම ඉතින් ඔය මුකුත් දන්නේ නෑනේ. මම ඌට සද්දයක් දැම්ම උඹට මොනාවත් කරලා අහුවෙන්න එපා කියලා”
“අනේ එහෙමද? මිනිහ මොකෝ කිව්වේ?”
“අනේ එහෙම නෑ මිස් කියා කියා හිටියේ”
“බය වෙන්න ඇති එහෙනම්”
“ඔව්. උඹ ඉදපන්කෝ. මම ඕකව බය කරලා තියා ගන්නම්”
“හි හි හි උඹ නං”
“හරි බං. මං තියෙනවා එහෙනම්”.
“හරි ශාලු. බායි”

*************************************************************

පහුවෙනිදා උදෙන්ම වරුණි යන්න ලෑස්ති වෙලා ලුන්ගි කලිසමක් ඇඳලා ටී ෂර්ට් එකක් ඇන්දේ කැලේ ගවුම් පටලගෙන යන්න බැරි නිසා.තව ෂෝර්ට් එකකුත් දාගත්තා කෝකටත් කියලා.

විමලේ කිව්වා නිසා නාන්න අදින්න දිය රෙද්දකුත්,ටවල් එකකුත් ගත්තා තැන බලල එහෙම උනොත් නානවා කියලා හිතාගෙන. එදා සමන් කරපු දේ නිසා වරුණි ඒ වගේ දෙයක් විමල්ගෙන් වෙනවා නං කියලා ගොඩක් ආසාවෙන් හිටියේ. සමන්ව ලාවට මෝල් කරාට සමන් එක්ක ඒ වගේ දේවල් කරන්න තරම් ආසාවක් වරුණි ට තිබුනේ නෑ.
ඒත් විමලේ කරන දේවල් එක්ක සමන්ගෙන් නොලබන පහසක් විමලේගෙන් බලාපොරොත්තු වෙනවා නේද කියලා වරුණි කල්පනා කරා. ඒත් මොනාද කරන්නේ මොනාද නොකරන්නේ කියලා වරුනිට තාම හිතා ගන්න බැරුව ඉන්නේ. 9 වගේ වෙද්දී ඔෆිස් එක ලඟට යද්දී විමලේ ඉන්නවා බලාගෙන එලියට වෙලා,
“ගූඩ් මොර්නින්ග් වරුණි මිස්?”
“ගුඩ් මොර්නින්ග් අංකල්. දැන් අපි කොහෙද යන්නේ?”
“මිස්ට කොහාටද යන්න ඕනා”
“මම නං දන්නේ නෑ. ඔයානේ කිව්වේ අද මොනාද පෙනන්නවා කියලා?”
“මිස් කැමති නං ඕන දෙයක් පෙනන්නන්නකෝ?”
“අනේ මේ මට මගුල් වැඩක් නෑ. ඔයා කිව්වේ කිතුලක් පෙන්නලා දොළ ලඟට එක්කං යනවා කියලා”
“හරි හරි. කිව්වා තමා. අද මේ යන ගමන ගැන මිස් අරකිට එහෙම කිව්වේ නෑනේ?”
“කාටද?”
“වෙන කාටද සිරියට?”
“අහ්හ් නෑ එහෙම මුකුත් කිව්වේ නෑ. ඒ මොකෝ ඒ?”
“නෑ දන්නේ නැද්ද? ගෑනු නේ. මාත් එක්ක යනවා කිව්වම ඔය එක එක කයි කතන්දර කියන්න පුළුවන් නේ?”
“අපෝ එහෙනම් මෙයා එක්ක යන්නත් බයයි නේ. ගෑනු එක්කගෙන ගිහිල්ල මරල හංගනවද දන්නේ නෑ?”
“මොකක්? පිස්සුද මිසි. මම මොකටද ඒ වගේ වැඩ කරන්නේ?”

“කවුද දන්නේ. ඔයා කියන දේවල් වලට අකමැති වෙන අයට?”
“මිස්ට නං පිස්සු. එන්න එන්න. යමු අපි තව සුනංගු වෙන්නේ නැතුව?”
“මොකේද යන්නේ? බයික් එකේද?”
“නෑ මිස් කැබ් එකේ යමු. මේ වෙලාවට අපි දෙන්න ජෝඩු දාල යනවා දැක්කොත් හොද නෑ මිස්ට”
“ඒක තමා මාත් කියන්න හැදුවේ. දැන් ගොඩක් අය මාව දන්නවා නේ ගමේ ඉන්න?”
“ඔව් ඔව්. කොල්ලෝ එහෙම නං තැන තැන කතා වෙනවා මිස් ගැන”
“මං ගැන? මං ගැන මොනා කතා වෙන්නද කොල්ලෝ ??”
“කතා වෙන්න දේවල්ද නැත්තේ ඔය පුක දැක්කම”
“අනේ යන්න අන්කල් යන්න වල් කතා කියන්නේ නැතුව?”
“ඔයාගේ වල් පුක දැක්කම කාටද අප්පා නගින්නේ නැත්තේ?”
“මේ මේ එහෙම කියලා මෙතන දැන් නග්ග ගන්න එපා. ඊට පස්සේ මට නේ ඕවා බස්සන්න වෙන්නෙත්?”
“නැග්ගුව කෙනාම තමයි ඉතින් බස්සන්න ඕනා?”
“දැන් මං එන්න කලින් කවුද දන්නේ නෑ බැස්සුවේ?”
“දැන් ඉතින් ඔයා නිසානේ නැගලම ඉන්නේ මෙයා?”
“යමු යමු මෙතන තව මොනා කරයිද දන්නේ නෑ”
එහෙම කියලා වරුණි ගිහිල්ල කැබ් එකට නැග්ගා නැත්තං කතාව තව දිග්ගැස්සෙන නිසා. මොනා උනත් ඒ කතාවට වරුණි ආසාවෙන් උත්තර දුන්නේ වෙනසක් පෙනන්නේ නැතුවම. පස්සේ විමලෙත් ඇවිල්ල කැබ් එකට නැගලා ස්ටාර්ට් කරගෙන පාරට දැම්මා. මිනිහා වාහනේ ගියර් මාරු කරද්දී හිතලම වරුණිගේ ගලේ අත වද්දනවා. වරුණිත් ගානක් නැතුව ගල එහෙම තියාගෙන ගියා.
“මේ පාර බලාගෙන එලවන්න නැත්තං කානු පල්ලක තමයි ඉන්න වෙන්නේ?”


“කොහෙද ඉතින් ඔයා වගේ කෙනෙක් ඇතුලේ ඉන්නකොට ඉවසන්න බෑනේ වරුණි මිස්?”
“ඇයි මොකෝ වෙන්නේ?”
“මට නං නෙමේ මේ කලිසම ඇතුලේ ඉන්න කෙනා තමයි දඟලන්නේ?”
“එයාට කියන්න පිස්සු කෙලින්නේ නැතුව ඉන්න කියල මේ උදේ පාන්දර?”
“මං කිව්වට නං අහන එකක් නෑ මිස්ම ඔලුව අතගාල කියන්නකෝ?”
“ආහ්හ්හ් ආස ඇති මෙයා නේද?”
“කවුද අප්පේ අකමැති ඔය සිනිදු අත් දෙකෙන් පයිය අතගාද්දී?”
“අපෝ මීට කලින් පයිය අත්ගාලම නැතුව ඇති මේ වගේ අත්වලින්?”
“මිස්ගේ වගේ කාගෙවත් එහෙම දැනිලා නෑ මිස්. මේ ඇත්තමයි කියන්නේ?”
“අනේ මේ යන්න විමලේ යන්න. වටේම ඉන්න ගෑනුන්ට ගහල ඉන්න ඔයා මෙතන බබා වෙන්න හදනවනේ?”
“මිස් හිතනවා වගේ හුකලා නෑ මිස් මම?”
“හරි හරි මං හිතන තරමට නැතත් දහ දොළොස් දෙනෙක්වත් ඇති නේ හුකපු”
“ඔව් ඒ වගේ ගානක් ඇති තමා”
“ඒකනේ ඉතින්. මං බොරු නෙමේ නේ කිව්වේ?”
“ඒ උනාට මිස් කටට ගත්ත වගේ සැපක් නං ජීවිතේට දැනිලා නෑ මෙච්චර කාලෙකට”
“හ්ම්ම්ම්”
ඒක නං ඇත්ත වෙන්න ඇති කියලා වරුනිට හිතුනා මොකද මිනිහට විනාඩි 2-3 යද්දී කට ඇතුලෙම බඩු ගිය නිසා. එදා මිනිහට බැන්නට කටේම කැරි යැව්වට ආසාවෙන් ඒ කැරි ඔක්කොම බිව්වා නේද කියල වරුණිට හිතුනා. පැය බාගෙකට වැඩි ගමනකට පස්සේ කැබ් එක ඇවිල්ල නැවැත්තුවේ කැලා මායිමේ තියෙන වනජීවී ඔෆිස් එකක් ළඟ. එතන තිබුනේ පොඩි සයිට් ඔෆිස් එකක් වගේ.
“බහින්න වරුණි මිස්. මෙතන කැබ් එක දාල පයින් යන්න වෙන්නේ?”

“එහෙමද? කොච්චර යන්න තියෙනවද අන්කල්?”
“එදා ගියා වගේ දුරක් තියෙනවා. හැබැයි මේක ඊට වඩා ගන කැලාව.”
“අම්මෝ එහෙමද?? අපි දෙන්න විතරද යන්නේ?”
“ඇයි වරුණි මිස්ට බයද?”
“හ්ම්ම් ඔව් අන්කල්. මෙහෙම ආවට බයයි දැන් නං?”
“නෑ නෑ යමුකෝ. මං ඉන්නකන් මොකට බයවෙන්නේ?”
“ඔයා නං කියයි ඉතින්. මම නේ මෙතන බය යන්න?”
“මේක හොර ගමනක් නේ. ඒකයි මේ පැත්තෙන් යන්නේ. මේ සයිට් එකේ කවුරුත් නෑ මේ දවස්වල. ඒ නිසා වෙන මොකෙක්වත් දකින්නේ නෑ අපි දෙන්න යනවා”
“හ්ම්ම් කමක් නෑ ඉතින් ආපු එකේ යමු දැන්. එතකොට අර කිතුල් මදින කෙනා කොහෙද ඉන්නේ?”
“මිනිහා කැලේ ඇතුලේ ඉන්නේ වාඩියේ. අද මං එනවා කිව්ව නිසා මිනිහා වාඩියට වෙලා ඇති බලාගෙන?”
“ඉතින් දැන් මමත් එනවා කියලා දන්නවද?”
“ඔව්. මං කිව්වා, මිනිහා හොද එකා. ඕක කරගන්න ඕන නිසා මම කියන ඕන දෙයක් කරනවා?”
“හ්ම්ම්ම්”
“යමු මිස්. එන්නකෝ?”
එහෙම කියල විමලේ ඉස්සර වෙලා ගියා. වරුණිත් කරන්න දෙයක් නැති නිසා පස්සෙන් වැටුන විමල්ගේ. දෙන්නත් එක්ක අඩි පාරක් දිගේ විනාඩි දහයක් විතර ආවා තැන්නේ ඇවිදගෙන. ඒ නිසා ලොකු අමාරුවක් උනේ නෑ. ඊට පස්සේ තමයි ගමන අමාරු වෙන්න ගත්තේ ගල් උඩින් එහෙම නැගල බැහැල යන් තිබුනේ. දෙතුන් තැනකදී විමල්ගේ අත අල්ලාගෙන වාරුවෙන් තමයි වරුණි ගියේ.
එහෙම ගිහිල්ල ටික දුරක් යද්දී විමල් කිව්වා

“ඔන්න වරුණි මිස් දැන් මේක ඇතුලේ මොකෙක් වත් එන්නේ නෑ. අපිට නිදහසේ ඉන්න පුළුවන්?”
“ඒ මොකෝ ඒ? නිදහසේ ඉන්නද මාව මේ ගමන අද එක්කං ආවේ?”
“හ්ම්ම් නැත්තෙත් නෑ.දවස් දෙකේම හොදම හරියේදී මොකෙක් හරි හෙනහුරෙක් කඩා පාත් උනා නේ?”
“හ්ම්ම්ම්”
එහෙම කියල විමලේ වරුණි ගේ අත අරගන ලඟට ඇදල අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා එතන තිබුන ගහකට හේත්තු කරගෙන. එක පාරට වෙච්ච දේ මොකද්ද කියලවත් වරුනිට හිතා ගන්න බැරි වුනා විමලේ කරපු දේ එක්ක. වරුනිව එහෙම බදාගෙන තොල් දෙක උරද්දී වරුනිට ඊට ප්‍රතිචාර නොදක්වා ඉන්න බැරි උනා. ඒත් ටික වෙලාවක් එහෙම කරාම වරුණි එක පාරට අයින් උනා.
“මොකෝ අන්කල් මේ එක පාරට”
“එක පාරටම නෙමේ වරුණි මිස්. ඉවසගෙන ඉන්නම බැරි උනා දැක්කම?”
“හරි හරි. දැන් මේ කැලේ අස්සේ ආවේ ඕකට නෙමේ නේ. ආපු වැඩේ කරලා ඉමුකො”
“නැත්තේ මොකද. මේකටත් එක්ක තමා එක්කගෙන ආවේ?”
“අහ්හ්හ් ඇත්තද? ඒකනේ මන් කිව්වේ ඔයා එක්ක තමා එන්න බයම කියලා.”
එහෙම කතා කර කර ඉස්සරහට යද්දී කවුද එනවා වගේ සද්දයක් ඇහුන නිසා වරුණි පොඩ්ඩක් බය වෙලා විමලේ ලඟට කිට්ටු උනා. එක පාරටම කවුද පිරිමියෙක් කැලේ අස්සෙන් මතු වුනා ඒ වෙලේ
“විමලේ මහත්තයා. මං බලාගෙන ඉඳල නැති පාර ආවේ බලන්න?”
“ඔව් සේන. පොඩ්ඩක් පරක්කු වුනා මිස්ට අපිට වගේ හදිස්සියට එන්න බෑනේ?”
වරුණි හිතන් හිටියේ මිනිහත් විමලේගේ වයසේ වගේ නාකි පොරක් වෙන්න ඇති කියලා. ඒ උනාට 30 ගණන්වල වගේ කොල්ලෙක් හිටියේ?”
“ඒක තමා. මං ඒකනේ සයිට් ඔෆිස් එක ලඟට ගේන්නම් කිව්වේ?”

“එහෙට ගෙනාවම කොහොමද බං මිස් බලාගන්නේ කිතුල් මදිනවා. එයාට පෙනන්න නිසා නේ එක්කං ආවේ?”
“ඔව් ඒකත් ඇත්ත තමා. යමුකෝ එහෙනම්.”
එහෙම කියලා මිනිහා ඉස්සර වුනාම වරුනිව මැද්දට දාල විමලේ පස්සට වුනා වරුණිගේ. විනාඩි 3-4ක් වගේ යද්දී පොඩි වාඩියක් වගේ තියෙන තැනකට ආවේ තුන් දෙනාම,
“මේ පැත්තට වෙන උන් බඩ ගානවද සේන ?”
“එහෙමට නං නෑ. මං බඩු ඔක්කොම අරගෙන යනවා නේ. මෙහෙට ගෙන්න ගන්නේ නෑ කාවවත්”
“ඔව් ඒක හොදයි මොකද නිකන් හරි ඔත්තුවක් ගියොත් ලෙඩක් වෙනවා.”
“ඒක නිසාම තමයි මමත් වැඩිය මේකට එන්න දෙන්නේ නැත්තේ. ඒ උනාට මන්ත්‍රීගේ සෙට් එක නං ඉඳල හිටලා ඇවිල්ල යනවා”
“ඔව් ඔව්. උන් වැලි ගොඩ දාන්නේ එහා පැත්තේ ඉවුරේ නේ. උන්ට ලේසි මෙතනට එන්න. ඒවට ඉතින් ලොකු ලොකු තැන්වලින් නේ සපෝට් එක”
“ඔව් ඒකනේ. වැලි ලොරි ගණන් පටවන්නේ දැන්. මිස්ට නං සැපට පහසුවට ඉන්න නං බැරි වෙයි මේකේ.”
“ඒකට කාරී නෑ සේන.”
“අපි යන්නම් දොළ දිහාට. එතනට බඩු ටික අරගෙන යමු.”
“එහෙමද? එතන කමක් නැද්ද?”
“ඔව් කමක් නෑ. එතනට මොකෙක්වත් එන්නේ නෑ නේද මේ වෙලාවට ?”
“නෑ නෑ. එහෙම කවුරුත් එතන දන්නේ නෑ තාම”
“හා එහෙනම් කමක් නෑ. මිස්ට දොලේ නාන්න ආසයි කිව්වා විස්තරේ කිව්වම”
“ඔව් එතන නං මිස්ට ආරක්ෂාව තියෙනවා.”
“ඒක තමා. අපි දෙන්න එතන ඉන්නම්. සේන එතනට බඩු ටික අරගෙන එන්නකෝ”

“හරි විමලේ මහත්තය. මහත්තයල යන්න එහෙනම්. මං මේ ටික ලෑස්ති කරගෙන එන්නම්”
“හරි. එහෙනම් යමු වරුණි මිස්”
“යමු ඉතින්. ඔයා කියන දෙයක් නේ කරන්න වෙන්නේ?”
“බය වෙන්න දෙයක් නෑ අනේ. යමු. එතන නිදහසේ ඉන්න පුලුවන් මාරු පොට් එක. වරුණි මිස්ට එන්න හිතෙන එකක් නෑ එතන දාල?”
“හා යමුකෝ එහෙනම් බලන්න”
එතනට එද්දී වතුර ගලාගෙන යන සද්දේ ඇහෙද්දී වරුණිට ආස හිතුනා. වෙන කිසිම සද්දයක් නැතුව වතුර ගලන සද්දේ ඇහෙද්දී ඉක්මනට එතනට යන්න හිතුනා.
“මාර සීතලයි නේ විමලේ අන්කල්”
“ඔව් මිස්. කැලේ ඇතුලේ නේ.” ඒ එකක්ම ගල් තලාවකින් නැගල බැස්සම තමයි වතුර පාර දැක්කේ. ඒක දැක්කම වරුණිට හිතා ගන්න බැරි උනා මෙහෙම තැනක් තියෙනවද කියලා මෙහෙම.
“ෂා මාරම ලස්සනයි නේ...!!!”
“ඒකනේ මිස් මං කිව්වේ මිස් ආස වේවි කියලා.”
“මෙතන නාන්න පුලුවන්ද?”
“ඔව් පුළුවනි. අපි යමු තව උඩහට ටිකක්. එතැන් මිස්ට ඕන නං හෙළුවෙන් උනත් නාන්න පුළුවන්?”
“අනේ මේ අන්කල්. ආස ඇති නේ මාව හෙළුවෙන් බලන්න?”
“අම්මෝ ඉතින් ඕක අහන්නත් දෙයක්ද මිස්?”
“ඔව් ඔව්. ඇදුම් ඇඳලා ඉන්නකොටත් මාව හෙළුවෙන් නේ දකිනවා ඇත්තේ?”
“ආයෙත් අහලා. මිස් මේ එක නෙමේ අද පොඩ්ඩක් අරගෙන බලමුද?”
“මොනාද අන්කල්?”
“වෙන මොනාද ගහේ මැදපුව?”

“අනේ මට බෑ අන්කල් බොන්න”
“නෑ නෑ මේවා බිව්වට මුකුත් වෙන්නේ නෑ. පොඩ්ඩක් ට්‍රයි කරලා බලමු”
“අනේ බෑ බෑ. මම ආවේ බලන් මිසක් බොන්න නෙමේ”
“ඉතින් ආපු එකේ බීලත් බලමු. අනික මොකා දැනගන්නද මිස් ඕවා බිව්වා කියලා”
“ඒ උනාට බෑ අංකල්. මම ඕවා බීල නෑ. පුරුදුත් නෑ”
“ඉතින් පුරුදු වෙන්න ගමු අද. මම ඉන්නවා නේ?”
“ඒ උනාට බෑ අන්කල්”
“මොනාද මිස්. හැමදාම නෑනේ. අනික මේ වගේ නිදහසේ ආතල් එකේ ගන්න වෙන්නේ නෑනේ කොළඹ ඉන්නකොට”
“හරි හරි ඒවා බලමුකෝ. මම නාන්නද එහෙනම්”
“දැන්ම එපා. සේන ඇවිල්ල ගියාම බහින්න”
“ඒ මොකෝ?”
“නැත්තං ඌ මෙතන කට ඇරගෙන පුක දිහා බලාගෙන ඉඳි”
“ඉතින් මොකෝ. ඔයත් කරන්නේ ඒකම නේ”
ඒ උනාට දැන් එහෙම වෙන උන්ට බලන්න දෙන්න බෑනේ
“අහ්හ්හ් ඒ මොකෝ ඒ?”
“දැන් ඉතින් මගේ වස්තුවක් නේ ඔයා?”
“ආඅ හිතේ ඇති නේද?”
“නැතුව ඉතින්. වෙන උන්ට බලන්න දෙන්නේ නෑ මීට පස්සේ?”
“මරු ලව් එකක් නේ ඒක”
“නැතුව ඉතින්.”


එහෙම කියලා විමලේ වරුණි ලඟට ඇවිල්ල වරුනිගේ පිටි පස්සෙන් අත්දෙක දාල වරුනිව බදා ගත්තා පයිය පුකට තද කරන ගමන්. එහෙම කරද්දී වරුනිට එදා ඔෆිස් එකේදී දැනිච්ච ෆීලින් එකම දැනෙන්න ගත්තා. එදාත් මෙහෙම දිගටම ඉන්න ආස හිතුනට ඉන්න බැරි උනා. අදත් එහෙම ඉන්න ආසාවක් හිතට ආවා.
“අනේ අන්කල් සේන ඒවි. දැක්කොත් හොද නෑනේ?”
“හ්ම්ම්ම්”
එහෙම කිව්වම විමල් වරුණිව අතැරලා පස්සට වුනා. ඒ එක්කම වගේ සේන එතනින් මතු වුනා
“විමලේ මහත්තය බඩු ටික නං හරි. මං උඩහ ලෑස්ති කරා.”
“හරි යමු සේන.”
ඊට පස්සේ තුන් දෙනාත් එක්කම උඩට නැගල ගල් ගුහාවක් වගේ තියෙන තැනකට ගියා. එතනට ගියාම එළියේ කාටවත් පේන්නේ නෑ ඇතුලේ කවුරු හරි ඉන්නවා කියල.
“ෂා මාර ප්ලේස් එකක් නේ විමලේ මෙතන?”
“ඒකනේ මිස් කිව්වේ මම. මිස් ආස වේවි කියලා.”
“ඔව් මිස්. මෙතන කවුරුත් දන්නේ නෑ. මම ඉතින් කැලේ ඉන්න නිසා මේවා අස්සේ කරක් ගහනවා”
“ඒකනේ. හිතා ගනන්වත් බෑනේ. මාරම තැනක් මෙතන නං”
“විමලේ මහත්තය. එහෙනම් ඔක්කොම බඩු ටික තියෙනව මෙතන. මම වාඩියට යන්නම්. මොනා හරි ඕන උනොත් කතා කරන්නකෝ. මට ඇහෙනවා ටිකක් හයියෙන් කතා කරා නං”
“කමක් නෑ සේන ඔයත් ඉන්න”
“නෑ කමක් නෑ විමලේ සර්. සර් ල නිදහසේ වැඩේ කරගෙන යන්නකෝ. මිස්ට නාන්න ඕන නං මෙතන විතරක් නාන්න පහලට යන්න එපා.”
“හරි සේන” එහෙම කියල සේන එතනින් ගියා.

“මිනිහ හොද එකා. ඔය වරුනි මිස් ඉන්න නිසා මිනිහා ගියේ?”
“ඒ මොකෝ ඒ?”
“දන්නේ නැද්ද ඉතින්. මිස්ට ලජ්ජා හිතේවි කියලා මිනිහ ඉන්න තැන ඒකයි?”
“හ්ම්ම්ම්”
“හරි ඔන්න එහෙනම් අද පොඩ්ඩක් බීල බලමු. මම කියන නිසා”
“අනේ මන්ද අන්කල්. මේවා බීල ඊට පස්සේ යන්නේ කොහොමද?”
“යන් බැරි නං මෙතනම ඉමු?”
“ශෝක එකට තියේවි. පිස්සු කියවන්න එපා”
“හරි හරි විහිළුවක් කරේ. රහ බලන්න පොඩ්ඩක් තොල ගාල බලමුකෝ”
එහෙම කියලා විමලේ කිතුල් රා කෝප්ප දෙකකට දාල එකක් වරුනිට දුන්නා. අනිත් එක මිනිහා බොන්න ගත්තම වරුනි නහයට ලං කරලා බැලුවම අමුතු ගඳක් දැනුනේ නහයට.
“වැඩිය හිතන්න එපා මිස්. පොඩ්ඩක් බීල බලන්නකෝ?”
එහෙම කිව්වම වරුනි පොඩ්ඩක් සිප් කරලා බැලුවාම කටම ඇඹුල් වුනා. ඒ වෙද්දී ඇත්තටම වරුනි beer එහෙම බීල තිබුනේ. ශාලු එක්ක සෙට් වුනාම ගොඩක් වෙලාවට දෙන්න beer බොනවා තනියම. බොරුවට විමලේට පෙන්නුවා එහෙම අරගෙන නෑ කියලා
“අපෝ ඇඹුලයි නේ අන්කල්?”
“ඕක මොකද්ද මිස් තව ටිකකින් ඊට වඩා ඇඹුල එකක් කට ඇතුලට යනවා නේ?”
“අහ්හ් ඒ මොකද්ද ඒ කතාව”
“කතාව මං කියලා දෙන්නම්කෝ. දැන් ඕක බීල ඉන්නකෝ. අද හොද ෆන් එකක් ගමු මිස්.”
“හ්ම්ම්ම්”


එහෙම කියද්දී වරුණි අමාරුවෙන් වගේ උගුරු දෙකක් විතර බිව්වා. විමලේ ඒ වෙද්දෙ දාගත්ත කෝප්පේ බීල ඉවර වෙලා තව එකක් වක් කරගත්තා. ඒත් විමලේ හිතා ගෙන හිටියේ වෙන දෙයක් ඒ වෙද්දී. ඒ නිසා පුළුවන් තරම් වරුනිට බොන්න කියල උනන්දු කරපු එක කරේ. මිනිහ ඊට පස්සේ සිගරට් එකකුත් පත්තු කර ගත්තා රා එක බොන ගමන්. ඒ වෙද්දී වරුණි කෝප්පෙන් බාගයක් වගේ බීල ඉවර කරා.
“මොකෝ මිස්? රහද?”
“අනේ එහෙම රහක් නං දැනෙන්නේ නෑ ඇඹුලක් මිසක්”
“කැරි වලට වඩා අඹුලද ?”
“මේ මොනාද අනේ කියවන්නේ?”
“ඉතින් ඊයේ කැරි රහ බැලුව නේ. කියන්නකෝ?”
“අනේ මං දන්නේ නෑ අන්කල්.”
“ආ එහෙනම් මේකෙන් උගුරක් උරන්න්කෝ”
“බෑ බෑ මට එපා ඔය ජරාව නං”
“අයියෝ මිස්. දැන් මොනාට ලජ්ජා වෙනවද? කෝ එන්නකෝ මං පුරුදු කරන්න ඔයාට”
එහෙම කියල විමලේ නැගිටලා ඇවිල්ල වරුනිව නැගිට්ටවල පිටි පස්සෙන් බදාගෙන පයිය තද කරා පුකට. ඊට පස්සේ සිගරට් එක අරගෙන වරුනිගේ ඇඟිලි දෙක අස්සෙන් තියල අත් දෙක අල්ලලා කිව්වා
“මෙන්න මේ වගේ තොල් දෙකට උරන්න එක පාරක්?”
“අනේ එපා අන්කල්?”
“පිස්සු නැතුව බොන්නකෝ වරුනි මිස්. දැන් ආයේ තව මොනා වෙන්නද මීට වඩා?”
එහෙම කියලා සිගරට් එක තොල් දෙකෙන් තියලා වරුනිගේ ගෙඩි දෙක මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම කරද්දී වරුනිට නොදනිම සිගරට් එක උරන්න ගත්තා ලොකු හුස්මක් ගන්න ගමන්. විමලේ අත් දෙකම අරගෙන ගෙඩි දෙක මිරිකද්දී වරුනි සිගරට් එක ඇඟිල දෙකන් අල්ලාගෙන හිටියා.

එන්න එන්න විමලේ ගේ පහස දැනෙද්දී දන්නෙම නැතුව සිගරට් එක උරන්න ඉබේම කටට ගියා. ඊට පස්සේ විමලේ ටී එක අස්සෙන් අත දාල බ්‍රා එක පාත් කරලා ගෙඩි දෙක මිරිකන්න ගත්තම වරුනිට ඉන්න බැරි උනා.
“හ්ම්ම්ම්ම් විමලේ අන්කල් සේන ආවොත්?”
“ඌ දැන්ම එන්නේ නෑ වරුනි මිස්.”
“හ්ම්ම්ම්”
“හරි මිස් මේක බීල ඉවර කරන්නකෝ?”
“එහෙම කියලා ඉතුරු රා ටික දුන්නම වරුණි එක පාරට බීල ඉවර කරා.”
“මෙන්න මෙයා එක පාරට ගැහුවා නේ ඒක?”
“හ්ම්ම් ඔයා තමා ඔක්කොම කරේ මට බොන්න දීල”
“හරි හරි. තව එකක් බොමුද?”
“හ්ම්ම් හා දෙන්නකෝ?”
“ඊට පස්සේ තව කෝප්පයක් පුරවල දුන්නා. මිස් එහෙනම් ඕක බොන ගමන් සිගරට් එක බොන්න. මම තව එකක් පත්තු කරගන්නම්”
“හ්ම්ම්ම්”
ඊට පස්සේ වරුණි ගානක් නැතුව බොන ගමන් සිගරට් එක්ක උරන්න ගත්තා. දෙකම එක පාර බොද්දි වරුනිට තේරුණා පොඩ්ඩක් කැරකෙනවා වගේ කියලා. ඒත් වැඩිය ඒ ගැන හිතන්නේ නැතුව දිගටම සිගරට් එක උරලා රා බොන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ විමලේ ලඟට ඇවිල්ල වරුනිව ලඟට අරගෙන එතන තිබුනේ ගලට හේත්තු කරලා ඉස්සරහින් ඇවිල්ල ටී ෂර්ට් එක ගලවල පැත්තකින් තිබ්බා. වරුනිගේ නිරුවත් ගෙඩි දෙක දැක්කම විමලේට කරන්නේ මොනාද කියලා හිතා ගන්න බැරි උනා. එහෙමම පාත් වෙලා මාරුවෙන් මාරුවට ගෙඩි දෙක කිස් කරන ගමන් නිපල් දෙක උරන්න ගත්තා. එහෙම කරද්දී ඉවසන් බැරුව වරුනි විමල්ගේ ඔලුව අල්ලලා ගෙඩි දෙකට තව තද කරගත්තා..
“හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් ආ.........හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් ........අහ්හ්හ්..........”


විමලේ එහෙම විනාඩි දහයක් විතර ගෙඩි දෙක උර උර මිරිකන ගමන් සැප දෙද්දී වරුනිට මෙච්චර කාලයක් තිස්සේ හංගගෙන හිටපු හැගීම වගේම ආසාවල් එකින් එක පිබිදිලා එන්න ගන්නවා වගේ දැනෙන්න ගත්තා කිම්බ ජූස් වලින් ගලනවා කියල දැනෙද්දී.
විමලේ දැන් වරුනිව හේත්තු කරගෙන ගෙඩි දෙක උරණ ගමන් අත හෙමිට පහලට ගෙනෙල්ල ගල් දෙක මැද්දෙන් අත තියල කිම්බ අතගාන ගමන් වරුනි ගේ තොල් වලට තොල් දෙක තියල කිස් එකක් දීල උරන්න ගත්තා.
ඒ වෙලේ වරුනිට සිහියක් නැතුව වගේ වෙරි මර ගාතේ විමලේගේ බෙල්ල බදාගෙන විමලේට තොල් දෙක උරන්න තව ඉඩ හදල දෙන ගමන් තොල් උරන්න ගත්තා ආසාවෙන්. මේ දවස් ටිකේම උන දේවල් එක්ක වරුණි හැගීම් පාලනය කරගෙන හංගගෙන හිටියට දැන් වෙන දේවල් එක්ක තවත් ඒ හැගීම් හංගගෙන ඉන්න එකේ තේරුමක් නෑ නේද කියලා හිතුනා. ඒ සිතුවිල්ල එක්කම විමලේ කරන දේට ඉඩ දීල ඒ මොහොත විදින්න වරුනි හිතා ගත්තා. දැන් වරුනිව බදාගෙන පිස්සුවෙන් වගේ විමලේ තොල් දෙක උරණ ගමන් මෙචච්ර දවසක් ආසාවෙන් රස විඳපු වරුනිගේ වට්ටක්ක පලු දෙක වගේ තියෙන පුක අතගාන්න පටන් ගත්තා කලිසමට උඩින්. දෙන්නත් එක්ක ඒ විදියට ආලිංගනය විඳ ගත්තේ මෙහෙම දවසක් ආයේ එන එකක් නැති වේවි කියන හැගීමකින් වගේ.
“වරුනි මිස්?”
“හ්ම්ම්ම් ඔව් අංකල්?”
“මිස් ආසයිද මාත් එක්ක මෙහෙම කරන්න?”
“හ්ම්ම්ම් දැන් නෑ කියන්න බෑනේ ඔයා මාව අල්ල ගත්ත නේ කොහොම හරි?”
“මිස් මට කැමතිද?”
“අකමැති නං මෙහෙම කරන්න ඉඩ දේවි කියා හිතනවද?”
“ඒ උනාට මිස් අකැමති නං බලෙන් කරන්නේ නෑ කිසි දෙයක්?”
“හ්ම්ම්ම් මට තව රා කෝප්පයක් දාල දෙන්න විමලේ?”
“මිස්ට වැඩි වෙයි දැන්”

“දැන් මට කොහොමත් එකයි. ඔයා ඉන්නවා නේ උස්සගෙන යන්න?”
“අපෝ මොකෝ නැත්තේ මං මිස්ව කරේ තියාගෙන යන්නේ එහෙනම්!!”
“ඒකනේ.. කෝ කෝ ඉතින් හොද කොල්ල වගේ දාල දෙන්නකෝ තව එකක් මට?”
“මිස් කියනව නං”
එහෙම කියල විමලේ තව රා කෝප්පයක් වක් කරලා දුන්නා. විමලේ ආයේ බොන්න හිතුවේ නෑ මොකද කොහොමත් වරුණි මේක බීවට පස්සේ තව වෙරි වෙනවා කියලා විමලේ දන්නා නිසා. වරුණි ඒ කෝප්පේ එක හුස්මට කටේ තියල බීල ඉවර කරා ඒ වෙලේ. වරුනිට ඒ වෙලේ උවමනා උනේ විමලේ එක්ක ගන්න සැප පියවි සිහියෙන් නැතුව ගන්න. අද නං විමලේ හිකුවත් කමක් නෑ කියල තමයි වරුණි ඒ වෙලේ හිතා ගත්තේ.
“අන්ක්ල් කෝ ඔයා ....?”
“මේ ඉන්නවා වරුණි මිස්?”
“කෝ කෝ එන්නකෝ මෙතනට”
“හරි වරුනි මිස්...”
“මේ මෙහෙට කවුරුත් එන එකක් නෑ නේද? මේ බලන්න මම බාගෙට හෙළුවෙන් නේ ඉන්නේ උඩට මුකුත් නැතුව”
“නෑ නෑ මොකෙක් වත් එන්නේ නෑ මෙතනට”
“ඇයි අර සේන ආවොත් මගේ ඔක්කොම දකිනවා නේ?”
“ඌ එනෙන් නෑ මම ආයේ මෙතනින් යනකං”
“හොරෙන් වත් බලාගෙන ඉන්නවද දන්නේ නෑ”
“නෑ ඌ එහෙම එන්නේ නෑ මම මෙහෙම ආවම”
“ආ... ඒ කියන්නේ මීට කලින් ඔයා තව....”
වරුණි එහෙම කියද්දීම විමලේට තේරුනා වරුණි මොනාද කියන්න යන්නේ කියලා.


ඒ නිසා ඉක්මනට වරුනිව ලඟට ඇදල අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා ගෙඩි දෙක මිරිකන ගමන්. ඒකත් එක්ක වරුනිත් ආසාවෙන් විමලේගේ තොල් උරන්න ගත්තා වෙරි මර ගාතේම කියන්න ආපු එක අමතක වෙලා. එහෙම තොල් උරණ ගමන් විමලේ කරේ වරුනිගේ අත ගෙනල්ල පයිය උඩින් තියල අත උඩට පහලට කරා අත අල්ලාගෙන ටික වෙලාවක් යනකං. ඒ වෙද්දීත් පයිය හොදට කෙලින් වෙලා කලිසම ඉරාගෙන එන සයිස් එකට. වරුනි එහෙම කරද්දී විමලේ අත අහකට ගත්තම වරුනි ආසාවෙන් එක දිගට පයිය අතගාන්න ගත්තා මිස වැඩේ නවත්තන්න ගියේ නෑ. ඒ අවසරෙන් විමලේ කරේ සිප් එක ඇරලා දුන්න එක වරුනිට මෙයා මොනාද කරන්නේ බලන්න. විමලේ දන්නවා දැන් මෙයා මෝල ඩබල් වෙලා ඉන්නේ කියලා වෙරි මතත් එක්කම. වරුනි එහෙමම සිප් එක අස්සෙන් අතදාල පයිය අතගාන්න ගත්තම විමලේ කලිසමේ බොත්තම පන්නල දුන්න තව ලේසි වෙන්න. එහෙම ජොකා උඩින් පයිය අතගාන ගමන් විමලේගේ තොල් දෙක පිස්සුවෙන් වගේ උරන්න ගත්තා පයිය අතට දැනෙද්දී ලොකුවට.
“වරුනි මිස්?”
“හ්ම්ම්ම් ඔව් අන්කල්?”
“මොකෝ කියන්නේ??”
“මොනාද අන්කල්?”
“කෙසෙල් කමුද????”
“අහ්හ් ඒ මොකෝ ඒ?”
“ආනමාලු කමු නේද??”
“ඔයා නං මහා කපටියෙක් අන්කල්?”
“ඒ මොකෝ මිස්?”
“මොකෝ කියන්නේ?? ලොකු ලොකු නැවිච්ච ආනමාලු ම ගෙනල්ල දුන්නේ මට”
“හි හි හි ඉතින් මිස් ආස නැද්ද නැවිච්ච කෙසෙල් කන්න?”
“ඉස්සර නං ආස නෑ”
“ඒ කියන්නේ දැන්?”

“හ්ම්ම්ම්”
“කියන්නකෝ මිස්. දැන් ආසද කොන නැවුණු කෙසෙල් කන්න?”
“ඔයා ඉතින් කවන්නමනේ ට්‍රයි කරේ නේද ?”
“ඔයාගේ කැරි තන් දෙකයි පුකයි දැක්ක මුල්ම දවසෙමයි හිතා ගත්තේ කෙසෙල් කවනවා කියලා”
“ආහ්හ්හ් ඇත්තද? මහා වල් යකෙක් ඔයා”
“යකෙක් නෙමේ හුත්තියේ වල් කැරියෙක් මම”
“අපෝ මොකට කියනවද ඔයාගේ කැරි වැඩ ගැන. ගමේ ඉන්න හොද බඩු කාරයෙක් කියලා දන්නවා”
“අදින් පස්සේ ඔයා තමා මගේ බඩුව වෙන්නේ.?”
“ආස ඇති මාව බඩුව කරන්න නේද?”
“නැතුව ඉතින්. මේ වගේ ලස්සන හුත්තක් මේ ගමේ එකෙක්ට හිතන්නවත් පුළුවන් ද? අද ඉඳන් ඉතින් මගේ වේස බඩුව වරුණි මිස් තමා”
“හ්ම්ම්ම් ඔයා ආස මාව බඩුවක් කරලා තියා ගන්නද?”
“වරුනි මිස් ආසද ?”
“හ්ම්ම්ම් මේ ගැන වෙන කාටවත් කියන්න එපා හරිද අන්කල්?”
“අපෝ නෑ. අපි දෙන්නගේ පිට කාටවත් යන්නේ නෑ . මම දන්නවා මිසුත් ආසයි කියලා හොද වේසියෙක් වගේ වෙන්න?”
“එහෙම නෑ. ඒ උනාට ඔයා එක්ක විතරක් කමක් නෑ?”
“අනේ මගේ වේසි. වරෙන්කො හුත්තියේ මගේ ඔඩොක්කුවට”
“මේ ඉන්නේ උඹේ වේසි තමා හුත්තෝ. බලාගෙන ඉන්නේ මොකටද තව”
“දැන් නම් ඉතින් උඹ වගේ වේසියෙක් මේ ගම් හත්කවත් නැතිව ඇති?”
“උඹත් ආස මාව එහෙම වේසියෙක් කරන්න නේ?”

“ඔව් හුත්තියේ. අදින් පස්සේ උඹ තමා මගේ හුත්ති”
“මාව හුත්ති කරගන්නවා නං වටේට හුකන ඒවා ඔක්කොම නවත්තන්න වේවි?”
“ඔයා ඉන්න කොට නාකි හුත්ත්වල් මොකටද වස්තුවේ?”
“අනේ අනේ බටර් ඇති...?”
එහෙම කියල විමලේ වරුනිව ගල උඩ නිදි කරවල කකුල් දෙක පළල් කරලා කලිසමේ බොත්තම ගලවල පාත් කරන්න හදද්දිම වගේ සද්දයක් ඇහුනා සේන කතා කරනවා වගේ දුර ඉඳල
“විමලේ මහත්තයා විමලේ මහත්තයා”
“මේක මොකද මේ හදිස්සියේ කෑ ගහන්නේ. වරුනි මිස් ඔහොම ඉන්න. මම බලල එන්නම්?”
“අනේ අන්කල් මට තනියම ඉන්න බෑ මෙතන. මමත් එනවා”
“නෑ මිස් බය වෙන්න දෙයක් නෑ.”
“බෑ බෑ. මාත් එනවා”
“හරි එහෙනම් ඉක්මනට ඇඳ ගන්නකෝ ඕක එහෙනම්”
ඊට පස්සේ දෙන්නත් එක්කම ලෑස්ති වෙලා ගල් ලෙනෙන් එලියට ආවා. ඒ වෙද්දී සේන ඇවිල්ල උඩට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා විමලේ එනකන් මොකද මිනිහ විස්තරේ දන්න නිසා මොකද වෙන්නේ කියලා
“මොකෝ සේන බෙරිහන් දෙන්නේ?”
“බලන්නකෝ විමලේ මහත්තය?”
“මොකෝ බං කියපන් තටමන්නේ නැතුව?”
“අර මන්ත්‍රී ගේ ගෝලයෝ දෙන්නා”
“කවුද?”
“අර කලුවයි උක්කුව.”

“ඉතින්?”
“උන් දෙන්නා ඇවිල්ල එක එක ඒවා කියනවා”
“හරි යමන්කෝ එහෙනම් බලන්න. මොකාටද එන්නේ කියලා. වරුනි මිස් මෙතන ඉන්න. ඒ පැත්තට එන්න එපා”
“අනේ අන්කල් මට බයයි තනියම ඉන්න?”
“එහෙම බය වෙන්න දෙයක් නෑ. අනික අරුන් දකින එක ඊට වඩා බයානකයි?”
“ඒ මොකෝ අන්කල්?”
“දන්නේ නැද්ද? ඕකුන්ට අනක් ගුණක් නෑ. කෙල්ලෙක් දැක්කොත් ඉතින් සේවල පෙරනවා නේ?”
“අනේ මේ ඉක්මනට එන්න එහෙනම් මම ඇතුලට වෙලා ඉන්නම්?”
“ඔව්. විනාඩි 5ක් දෙන්නකෝ. මම එන්නම් ඉක්මනට”
එහෙම කියල විමලේ ගියාම වරුනි ඇතුලට ආවා. ඒත් හිතේ බයක් තිබුනා මොන මගුලක් වේවිද දන්නේ නෑ කියලා. ඊටත් වඩා හොදම හරිය පටන් ගනිද්දිම මේක උන එකට හිතේ තරහකුත් තිබුනා. සැපක් සෙට් වෙද්දීම මොකක් හරි වෙනවා කියලා හැමදාම...........

- නැවත හමුවෙමු -
රචනය - snpk silva සංස්කරණය - Lihini Kumari Dissanayake