Κυρ Αντώνης 2

Έφτασε η μερα που φοβόμουν
Μετα απο την απρόσμενη κατάληξη που ειχε με θεατή τον γείτονα μου Κυρ Αντώνη έφτασε η μερα να πανε οι μικρες στον παιδικό.
Εκει που καθάριζα το μπαλκόνι χτυπάει το κουδούνι.
Ανοίγω. Και τον βλεπω με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά .ηταν ο Κυρ Αντώνης.
Καλημέρα σας μου λέει μπορω αν πέρασω να συζητήσουμε κατι?
Εγω ένιωσα την καρδιά μου να κτυπάει γρήγορα.
Περάστε του λέω.
Ηταν ενας ηλικιωμένος περίπου 65 ετών που φαινόταν πολυ χειρότερα απο κοντά συν την μυρωδιά της απλυσιάς
Κάθησε στον καφέ καναπε μου και μου ζήτησε αν μπορούμε να μιλησουμε ελεύθερα εγω δεν του απάντησα απλα τον κοιτούσα
Μου έπιασε το πόδι στο γόνατο και μου ειπε με υφος Σάλιαρη οτι το θέαμα πριν λίγα βραδιά παραλίγο να τον στειλει στο νοσοκομεία
Του ειπα οτι καλο θα ηταν να μη κοιτάει τα ξένα διαμερίσματα αλλα αυτος γελώντας μου ειπε καλο ειναι να κλείνουμε τις κουρτίνες.
Οσο μιλούσαμε το χέρι του ειχε προχωρήσει κι αλλο και ειχε φτάσει ψηλά στους μοιρους μου
Ειχα αρχίσει να ανατριχιάζω .....μεσα στο ίδιο κου το σπιτι αθεόφοβε ?.....έκανε μια κίνηση άνοιξε το φερμουάρ του παντελονιού του και έβγαλε έξω το χοντρό και βρωμικο καυλι του........δεν το πιστευω λέω.
Με κοιτάει και λέει καλο Ειναι να συνεργαστώ ............μου οδηγεί το χέρι μου στο πουτσο του.........και αρχίζει να μου κουνάει το χέρι μου μαλακια όντας τον
Τα εχω χάσει αλλα αφήνομαι συνεχίζει αρχίζει και γινεται πιο σκληρός ..............τον βλεπω και βαριανασενει ξερω οτι θα φτάσει όπου νανε ο καλόγερος......
Και ναοί έρχετε με μια φωνή και μουγκρητό μεσα στα χέρια μου ........ανασαίνει βαριά τα πηχτά του χυσια ειναι παντου........σηκώνεται με κοιτάει στα ματιά και μου λέει το βραδυ μην κλείσεις τις κουρτίνες