Een levensloop (10)

10. Wel en wee in het huwelijksleven

De teerling was dus duidelijk geworpen maar het huwelijk moest nog even wachten... Michelle mocht pas trouwen als ze 21 was... en ook mijn mama benadrukte dat ik geduld moest hebben gezien haar prille leeftijd.
Misschien maar beter ook, de voorbereidingen namen onnoemelijk veel tijd in beslag... bouwgrond zoeken, plannen maken voor het huis, in afwachting een huurappartement zoeken, meubilair en aanverwanten... en natuurlijk kerk en feestzaal zoeken en reserveren... eigenlijk een wonder dat we zo nu en dan toch nog aan stiekeme seks toekwamen.

Maar goed, eind goed al goed, uiteindelijk waren we gehuwd, was de huwelijksreis achter de rug en kon het dagelijkse huwelijksleven beginnen. Op seksueel gebied startten we, zoals mijn ma me vermaand had, met pure vanillaseks waaraan stapsgewijze wat BDSM toegevoegd werd.
Vond ze wel leuk, maar enkel als heersende partij... en niet van ganser harte, gewoon om mij plezier te doen.
Ze wou bijvoorbeeld mijn billen wel geselen maar toen ik, omdat ik graag ook eens mijn zak gegeseld zag en dus mijn ballen tussen mijn dijen klemde raakte ze die natuurlijk. Ongelukkig genoeg met het uiteinde van het plastiek stokje zodat er al onmiddellijk een bloedstroom ontstond. Een echte BDSM'ster zou glunderen bij zoiets maar zij was totaal overstuur... einde geseling.

Nochtans kon ze gemeen uit de hoek komen. Een lange periode van kuisheid hitste haar ongelooflijk op, omzeggens elke avond moest ik haar klaarlikken terwijl mijn in ijzers gevangen pik wel streeltjes kreeg maar niet mocht spuiten... als ze zag dat ik bijna zo ver was kreeg ik een vuistslag op mijn ballen en kon ik gaan slapen... einde spelletje, maar wel met een niet te temmen erectie en nog uren nazinderende ballen...
Tot ik op een avond wel mocht klaarkomen... ik keek haar verbaasd aan. Met haar lieve glimlach zei ze “Het is de 99ste dag, je dacht toch niet dat je zou mogen gaan opscheppen dat je het 100 dagen volgehouden had ?” Dat ene zinnetje zou me de rest van mijn leven bijblijven...

Toen sloeg het noodlot toe... mijn liefste werd zo ziek dat ons sexuele leven op een laag pitje kwam te staan en uiteindelijk volledig uitdoofde... gelukkig was en is de liefde zo groot dat dit weinig of geen invloed heeft op ons gelukkig huwelijksleven.
Wat ook hielp zijn mijn principiële houding en BDSM.
Als je voor het altaar eeuwige trouw zweert in goede en slechte dagen dan is dat ook zo; een officier heeft maar één woord en is dat gestand.
… en BDSM ? Eenvoudig, ik kwam voortdurend in contact met knappe vrouwen die wel voor iets te vinden waren; enig geflirt kon wel maar toen hield ik me voor dat ik een zeer strenge meesteres had die me verbood verder te gaan dan dat... in zekere zin mag ik dus zeggen dat BDSM mijn huwelijk redde.

Mijn eigen seksleven was ondertussen ondermaats en werd elk decennia nog ondermaatser. Goed, ik werd wel geholpen door alle fantasmes en technieken die ik tijdens mijn lange jonggezellen bestaan opgebouwd had maar altijd met jezelf moeten spelen is na een tijdje best vervelend.
Nu stond ik wel stil, regresseerde zelfs maar de moderne techniek gelukkig niet... internet was geboren en kende een explosieve groei.
Dat hielp wel een beetje... maar niet veel. Tenslotte besliste ik nog altijd waar, hoe en wanneer... pure masturbatie dus.
Ik werd wel een expert in het onderscheid maken tussen fake en echte BDSM'ers... Hoe goed gemaakt ook, of net hoe georkestreerd amateuristisch ook, ik zag niet alleen of ik met echte liefhebbers of professionals te maken had, ik voelde het ook echt aan.
Chatten bracht ook enig soelaas maar niet hetgeen ik echt wou. Dat het vooral over seks ging is begrijpelijk, inherent aan het doel van de site, maar dat de meesten het enkel deden om te kunnen klaarkomen of om foto's af te bedelen was ontgoochelend. Een gesprek over enig ander onderwerp bleek meestal onmogelijk wegens gebrek aan niveau... hoeveel keer heb ik niet moeten vaststellen dat ze qua zinsbouw, woordkeuze en spellingfouten hun moedertaal minder goed beheersten dan ik de hunne...

Toch was het internet, meer bepaald XH, die de oplossing bracht. Ik zag een lange fotoreeks van een jongedame die poseerde in een bos... niets pornografisch hoor, gewoon foto's van een schaars of niet geklede jonge vrouw... maar de uitstraling ! Ik zag en voelde aan dat zij het was naar wie ik al zo lang op zoek was... bleek ze toch wel geen vriendschapsaanvragen te willen ontvangen zeker !
Bovendien zocht ze ook niemand en zat in een relatie... maar als je eindelijk gevonden hebt waar je al lang naar zoekt en sinds die boswandeling van droomt geef je zomaar niet op... een lange persoonlijke boodschap geschreven dus... waarop ik warempel ook nog antwoord kreeg.

Mijn tweede jeugd, mijn tweede Hoogdagen waren begonnen, wist ik toen nog niet maar nu maar al te goed. Het klikte meteen, ook al omdat we beiden switch zijn en elkaar dus perfect verstaan, ook al omdat we beiden dol verliefd zijn op onze vrouw en elkaar daarin begrijpen en respecteren, ook al... hum, waarom zou ik verder schrijven, het resultaat kun je immers op XH en op Eroprofile zien.