වරුනිකා 16 (warunika)
[ Any Dead Or Alive Person May Not Related To This Story]
සඳුදා උදෙන්ම වරුණි ලැස්ති වුනා නැගිටලා ඔෆිස් යන්න. මොනා උනත් වරුණි විමලේ එක්ක ඉන්න ආස කරා විමලේ කරන දේවල් එක්ක. ඒ නිසාමද කොහෙද ශාලිකාට මුකුත් කියන්නෙත් නැතුව උදෙන්ම ලෑස්ති උනේ. යන්න ලෑස්ති වෙලා තමා ශාලිකාව නැගිට්ටුවේ,
“ශාලු නැගිටපන් බං!!”
“මොකෝ හුතිතියේ? උදේ පාන්දර වද දෙන්නේ?”
“වද නෙමේ යකෝ. මම යන්න හදන්නේ. දැන් 8ත් පහු වෙලා?”
“අම්මාටසිරි එහෙමද?”
“මේ ඒක නෙමේ. උඹ ඉතින් මොකද කරන්නේ මම එනකං?”
“මොනා කරන්නද? ගිහිල්ල නිවාඩුවක් දාල වරෙන්. මම තනියම නේ?”
“ඒක බලමු. මං කෝකටත් සිරියට කියන්නම් ඇවිල්ල යන්න කියලා?”
“සිරිය මොකටද බං අර කොල්ලව ගෙන්න ගනින්කෝ?”
“පිස්සුද යකෝ. උඹ ඒකව ඉවර කරන්නද හදන්නේ?”
“එකටනේ ඉතින් බං මන ආවේ?”
“හරි හරි බලමු. මම යනවා එහෙනම්”
“මේ ඒක නෙමේ. උඹ හැමදාම සාරි ද අදින්නේ”
“නෑ බං. අද නිකං හිතුනා”
“විමලය අද උඩ දාගෙන හුකාවිද දන්නේ නෑ ඔය පුක දැකලා?”
“අනේ පලයන් යන්න. එහෙම හුකනන් දෙනවා නං මෙලහකට දීලනේ?”
“දේවි දෙවි ඔය යන විදියට කොහොමත්?”
“බලමු බලමු”
“උඹට එන්න බැරි වේවිද කලින්?”
“බලන් ඕන බං. සර් අද නේ ඔෆිස් එන්නේ. ඒකා මොනා කියයිද දන්නේ නෑ?”
“හරි කමක් නෑ. මම ඉන්නම්කො.”
“ඔව්. කොල්ලට ඇවිල්ල යන්න කියන්නම් මං.”
“හරි එහෙමවත් කරපන්?” එහෙම කියල වරුණි එලියට බැස්සා. ගේට්ටුවෙන් එලියට එද්දී සමන් ඉන්නවා බයිසකලේ තියාගෙන
“ගූඩ් මොර්නින්ග් සමන්. මොකෝ අද උදෙන්ම?”
“නිකං ආවා ඉතින්?”
“හරි හරි නිකං කියන්නේ මොකටද මාව දාගෙන යන්න නේ ආවේ. කෝ ඉතින්?” එහෙම කියලා වරුණි බයික් එකට නැග්ගා. වරුණිගේ කොන්ඩෙන් එන සුවඳත් එක්ක සමන්ට ඉබේම ලොකු හුස්මක් ඉහලට ඇදුනා.
“අද සාරි එකට ලස්සනයිනේ වෙනදට වඩා ඔයා අක්කේ”
“ඇයි වෙනදට කැතද මම?”
“අනේ නෑ එහෙම නෙමේ. මං කිව්වේ ඉතින් ලස්සනයි කියලා?”
“හරි හරි. අද මාව ගිහිල්ල බස්සල ඔයාට වැඩක් තියෙනව කරන්න”
“ඒ මොකද්ද අක්කේ?”
“අර ශාලිකා අක්ක තනියම ඉන්නේ. මම එනකං එයා එක්ක ඉන්න පුලුවන්ද?”
“අහ්හ් හරි අක්කේ. මම ඉන්නං”
“අම්ම බනින එකක් නෑනේ නේද?”
“අනේ නෑ. මොකටද බනින්නේ.?”
“ඔව්. පුඋවන් නං ඔය ගමේ කොහේ හරි එක්කං යන්න පෙනන්න්න. මම ශාලු ට කියන්නම් කෝල් එකක් දීල?”
“හා හරි අක්කේ.”
“හැබැයි දන්නවා නේ?. පරිස්සමින්. ඔය කොල්ලෝ එහෙම ඉන්න පැතිවල එක්කං යන්න එපා”
“හා හරි. මම එහෙම කරන්නම්”
“හරි එහෙනම් මාව බස්සල ඔයා යන්නකෝ. හවස මාව ගන්න එන්න ඕන නෑ අද හරිද? ශාලු එක්ක ඉන්න. නැත්තං එයා තනියම නේ?”
“හා හරි අක්කේ.”
අද වරුණි සාරිය අදින්න හිතුවේ විමලේ මොනවගේ ප්‍රතිචාරයක් දක්වයිද බලන්න සාරි එක ඇඳලා ගියාම. ඒත් අද සර් ඔෆිස් එන නිසා වරුණිගේ හිතට පොඩි අවුලකුත් තිබුනා මොකද විමලේ එක්ක පහුගිය සතියේ හිටිය වගේ නිදහසේ ඉන්න වෙන්නේ නැති නිසා. ඒ නිසාම වරුණි කලින්ම ඔෆිස් එකට එන්න හිතුවේ සර් එන්න කලින් විමලේ මොනාහරි කරයි කියලා හිතලා. බයිසිකලෙන් බැහැලා යද්දී සමන්ට හවස එන්න එපා කිව්වෙත් ටිකක් පරක්කු වෙනකං ඉන්න හිතන් සර් යන්න පරක්කු වුනොත්. කොහොමත් ශාලිකා සමන් එක්ක සෙට් උනාට පස්සේ එයාට ගානක් නෑ කියලා වරුණි දන්නවා. ඔෆිස් එක ලඟට එද්දී දැක්කා විමලේ ඉන්නවා ඇතුලේ මොනාද කර කර,
“ගූඩ් මෝර්නින් විමලේ අන්කල්” විමලේ වරුණි ගූඩ් මොර්නින්ග් කිව්වම තමා හැරිලා බැලුවේ. වරුණි සාරි එකෙන් ඉන්නවා දැක්කම මිනිහට කට අරුනා.
“ගූඩ් මොර්නින්ග් වරුණි මිස්. අම්මෝ අද මිස්ගේ ලස්සන. ෂා මරු නේ?”
“අහ්හ් ඒ මොකෝ අද විතරක්. මොකෝ මම වෙනද කැතයිද අන්කල්?”
“නෑ නෑ මිස්. මං කිව්වේ අද අමුතුම ගතියක් තියෙනවා නේ සාරි එකක් ඇඳලා”
“ඇයි හොද නැද්ද මේක”
“හොද නැද්ද අහන්නේ පට්ට ලුක් එකක් නේ තියෙන්නේ අද. මාරු ගානට පුක එහෙමත් තද වෙලා ලස්සනයි නිකං නිලියක් වගේ. තව චුට්ටක් පාත්කරලා බුරිය පේන්න තිබුන නං තවත් ගති?”
“අපි කොහොමත් නිලියෝ වගේ තමා රඟපෑවේ නැති උනාට”
“කවුද කියන්නේ මිස්ට රඟපාන්න බෑ කියලා. එදත් රඟපෑවේ ලස්සනට?”
“රඟපෑවා?? ඒ කවද්ද විමලේ?”
“ඇයි එදා කැලේ ඇතුලෙදි කිතුල් රා බීල වෙරි වුනා වගේ?”
“කවුද අනේ රඟපෑවේ. වෙරි උනා තමා. ඔයා නේ පෙව්වේ?”
“මං ඉතින් එකයි නේ පෙව්වේ?”
“එකෙන් තමා පටන් ගන්නේ. ඇයි මතක නැද්ද ඊට පස්සේ බොන්න බොන්න කියලා පෙරැත්ත කරලා සිගරට් එකත් පෙව්වා..?”
“ඇත්තටම මිස්ට එදා වැදුනද හොදට?”
“ඔව් අන්කල්. මට මොනා උනාද කියලා මමවත් දන්නේ නෑ. ඊට පස්සේ උන කිසි දෙයක් මතක නෑනේ ඔය ගෙදරට ගෙනල්ල බස්සනක්න්?”
“එතකොට කෙසෙල් වත්තේ වුන දේවලුත් මතක නැද්ද?”
“මොන? කෝ මට මතක නෑනේ?” වරුණි බොරුවට නොදන්න විදියටම රඟපෑවා.
“මුකුත්ම මතක නැද්ද? පයිය කටට ගත්ත එකවත්?”
“මොකක්? එදා මං කටට ගත්තද? ඒ කොයි වෙලාවෙද??”
“ඇයි වත්තේදී ගත්තේ. කෙසෙල් එහෙමත් කාල?”
“අනේ ඔය කිසි දෙයක් මට නං මතක නෑ. ඔන්න බොරු නං කියන්න එපා. මේ ඒක නෙමේ. මේ කිසි දෙයක් වෙන කා එක්කවත් කියනව එහෙම නෙමේ මම රා බීපු කතාව.”
“නෑ නෑ පිස්සුද මිස්”
“අර සේන මුකුත් කියන එකක් නෑනේ.?”
“නෑ නෑ ඌ කට හොල්ලන්නෙ නෑ. ඒ ගැන මිස් බය වෙන්න එපා”
“එහෙනම් කමක් නෑ. කෝ ලොක්කා තාම නැත්තේ මොකෝ අදත් එන්නේ නැද්ද?”
“දන්නේ නෑ. මුකුත් කිව්වේ නං නෑ. මිස් එන්නකෝ පොඩ්ඩක් ලඟට සුවඳ පොඩ්ඩක් බලන්න?”
“අපෝ බෑ අංකල්. සර් අවොත් ඔක්කොම ඉවරයි”
“එයා එන්නේ නෑ අනේ දැන්ම. එන්නකෝ ඉතින්?”
“හ්ම්ම්ම් ඒ උනාට.”
“මෙහෙ එන්නකෝ මිස් එහෙනම් ඇතුලට.” එහෙම කියලා විමලේ වරුණිගේ අතින් අල්ලාගෙන වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල දොර වහගත්තා..
“අනේ අන්කල් සර් එන්න පලුවන්.?”
බය වෙන්න එපා වරුණි මිස්. එයා එන්නේ නෑ දැන්ම. එහෙම කියන ගමන් වරුණිගේ තොල් දෙක උරණ ගමන් පුක මිරිකන්න ගත්තා. වරුණිත් අකමැත්ත පෙන්නුවට කොයි වෙලේ හරි මෙහෙම දෙයක් වෙනවා නං කියලා බල බල හිටියේ. ඒ නිසා විමලේ පුක මිරිකද්දී වරුණි දීගෙන හිටියා විමලේ කරන දේට ඉඩ දීල. විමලේ පුක මිරිකන ගමන් සාරි එකට උඩින් ටික ටික සාරි එක උස්සල ගල් දෙක අතගාන්න ගත්තම වරුණි ගේ කකුල් දෙක ඉබේම පළල් වුනා. එහෙම පළල් වෙද්දී විමලේ වරුණිගේ පැන්ටිය අස්සෙන් අතදාල පුක මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම වැඩි වෙලාවක් කරන්න උනේ නෑ සර් ගේ වාහනේ සද්දේ ඇහුනා හරවනවා වගේ. වරුණි බයවෙච්ච පාර විමලේගේ තොල් වලින් තොල් දෙක පැත්තකට අරගෙන ඉක්මනට විමලේට කිව්වා
“අන්කල් ඔයා එලියට යන්න ඉක්මනට. මල මගුලක් වෙන්නේ නැත්තං දැන්?” එහෙම කියල විමලේව එලියට තල්ලු කරලා දොර වහගත්තා වොෂ් රූම් එකේ.
ඊට පස්සේ වරුණි කල්පනා කරේ අම්මෝ අනූ නාමයෙන් නේ බේරුනේ කියලා. ඒ උනත් හිතට අමුතු හැගීමක් දැනුනා උදේ පාන්දර එහෙම කරපු දේ නිසා දවසම ඉන්න පුළුවන් නේද කියලා. ඒ දේවල් ගැන හිතද්දී හැමදේම අමතක වෙනවා කියලා වරුණිට හිතුනා. ඊට පස්සේ මූන හෝදගෙන කොන්ඩෙත් හදාගෙන සාරි එක පොඩ්ඩක් පහලට වෙන්න පාත් කරා විමලේ කිව්ව නිසා. සර් දැක්කත් ගානක් නෑ කියලා වරුණිට ඒ වෙලේ හිතුනා. විනාඩි 5කට විතර පස්සේ වරුණි එලියට එද්දී සර් විමලේ එක්ක කාමරේ රහසින් වගේ මොනවද කතා වෙනවා ඇහුන නිසා ඇතුලට යන්නේ නැතුව සීට් එකට ඇවිල්ල වාඩි වුනා. ඒ උනත් හිතේ කුතුහලේ තියෙනවා මේ දෙන්නා මොනාද කතා වෙන්නේ කියලා දැනගන්න. හැම ගෑනියෙක්ට වගේම වරුණිටත් ඒ ගැන දැනගන්න ඕන උනත් විදියක් තිබුනේ නෑ. විමලේ එනකං ඉන්න වෙනවා මොනා උනත් ඒ ගැන දැනගන්න කියල බලාගෙන හිටියා.
ටික වෙලාවකින් විමලේ එලියට ආවම වරුණි ඔලුවෙන් ඇහුවා මොකද්ද කියලා. විමලේ රහසින් වගේ කිව්වා පස්සේ කියන්නම් කියලා. ඊට පස්සේ පුරුදු විදියට වැඩ ටික කරන්න පටන් ගත්තා. පැයකට විතර පස්සේ තමා සර් කාමරෙන් එලියට ආවේ
“කොහොමද වරුණි? පහු ගිය ටිකේ අවුලක් උනේ නෑ නේද? වැඩ ටික ශේප් එකේ කරගෙන ගියා නේ?”
“අනේ ඔව් සර්. කොහොමද සර් ගිය වැඩේ?”
“අහ්හ් ඒක අවුල්ක් නෑ. අද වරුණි මොකෝ සාරි ඇඳලා කවදාවත් නැතුව?” සර් කාරය කතාව වෙන පැත්තකට හරවන්න ඕන නිසා එහෙම ඇහුවේ ගිය ගමන ගැන වරුණි දන්නේ නෑ කියලා හිතලා.
“අහ්හ් නිකං සර්. මං කොහොමත් සාරිස් ගෙනාව නේ අදින්න කියලා. ඉතිං නිකමට හිතුනා අදින්න කියලා”
“ඒක හොදයි.”
ඒ එක්කම වගේ කෝල් එකක් ආව නිසා වරුණිට excuse කරලා කාමරේට ගිහිල්ල කතා කරා.කෝල් එකේ සද්දේ පොඩ්ඩක් වැඩි වෙද්දී වරුණිට තේරුණා wife එක්ක තමා කෝල් එක කියලා. විනාඩි 15කින් විතර සර් එලියට ආවේ විමලේට කතා කරන ගමන්
“විමලේ විමලේ”
“මේ එනවා සර්”
“විමලේ මට හදිස්සියක් වෙලා යනවා පොඩ්ඩක් ටවුන් එකට. සමහර විට එන්න හවස් උනොත් මම එහෙමම නවතිනවා”
“හා හරි සර්”
“උඹට මතක නේ කිව්වා දේවල්. මැඩම් ඇහුවොත් ඒ විදියටම කියනන් ඕන හරිද?”
“හරි සර්. මං එහෙම කියන්නම්.”
“මම යනවා එහෙනම්. කෝකටත් 6 විතර වෙනකං බලන්න මම එනකං?”
“හා හරි සර්.”
එහෙම කියල හදිස්සි ගමනින් සර් එලියට ගිහිල්ල වාහනේ අරගෙන ගියා යන්න. මුකුත් හිතාගන්න බැරුව වරුණි බලාගෙන හිටියා විමලේ දිහා,
“මොකෝ අන්කල් සීන් එක? මොකෝ ලොක්ක අප්සට් මූඩ් ආපු වෙලේ ඉඳල?”
“වැඩේ මාට්ටු වෙලා මිනිහ ගිය ගමන ගැන”
“මාට්ටු වෙලා ??කාටද?”
“වෙන කාටද ඉතින් සුප්‍රීම් කොට් එකට තමා?”
“අහ්හ්හ් කාටද? ලොක්කගේ wife ටද?”
“ඔව් ඔව්.”
“මල කෙළියයි. ඒ කොහොමද ඒ?”
“කවුරුහරි මොනාහරි කියල තියෙනවා. මම දන්නෙත් නෑ. මෙයා ඇවිල්ල නේ මේ සෙනසුරාදා මෙහෙ”
“නෑ... ඉතින් ඉතින්”
“මමත් හිටියේ නෑනේ සෙනසුරදා. ඉතින් මැඩම් ඔෆිස් එකට ඇවිල්ල බලල නැති පාර quarters එකට ගිහිල්ල. මුරකාරය කියලා ගෙදර යනවා කියලා ගියා කියලා”
“අම්මට සිරි. එතනම මාට්ටු නේ වැඩේ”
“මැඩම් ඉතින් හරි අමාරු කාරී නේ. මටත් කෝල් කරලා තිබුනා. මම පස්සේ දැක්කේ. කොහොම කොහොමහරි කනින් කොනින් කනට වැටිලා තියෙනවා මොනාහරි. පස්සේ ඉතිං ගෑනි මොනාහරි හෝඩුවාවක් හොයාගෙන දැන් පස්සේ පන්නනවා. ඔය දැනුත් ගියේ මැඩම් කතා කරලා තමා.”
“ආයේ මෙහෙට ඇවිල්ල මොන කෙලියක් කරයිද දන්නේ නෑ”
“නෑ මං හිතන්නේ නෑ ඔෆිස් එකට ඒවි කියලා.”
“එහෙනම් කමක් නෑ.”
“වරුණි මිස් මොකටද බය වෙන්නේ?”
“බයක් නෙමේ අනේ දන්නේ නැද්ද ගෑනු නේ. මාව දැක්කමත් මොනාහරි හිතන්න පුළුවන් නේ?”
“අනේ එයාට බම්බුගහගන්න කියන්න මිස්. මොනා හිතන්නද?”
“ගැණුනේ අන්කල්. දන්නවා නේ ඉතින්?”
“එකනේ මිස් අපි මෙහෙම ඉන්නේ. කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑනේ?”
“ඔව් ඔව් වටේම ඒවට කොට කොට ඉන්න පුළුවන් නේ?”
“දැන් නං ඉතින් වටේ යන්නේ නෑනේ ඔයාට නේ කොටන්නේ?”
“ආ මෙන්න. දැන් කවුද කිව්වේ ඔයාට කොටන්න දෙනවා කියලා?”
“හරි හරි කවදා හරි දෙනකං බලන් ඉන්නවා?”
“අන්න එහෙම එන්න හරිද?”
“ඒකෙන් මේකෙන් කොහොම හරි අපි දෙන්නට තමා වාසිය?”
“ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් සර් කාරය ආයේ එන්නේ නෑනේ අද දවසටම?”
“ආ ඔව් ඔව් ඔයාට නං හොදයෝ ඉතින්?”
“ඇයි මිස්ට හොද නැද්ද?”
“මට මොකද්ද හොදේ??”
“ඇයි මාත් එක්ක ෆන් එකක් ගන්න?”
“අනේ මේ මේ මේක ඇතුලේ ගත්ත ෆන් නිසා වෙලා තියෙන දේ පේනවා නේ?”
“ඒ මොකද්ද ඒ?”
“මොකද්ද? ඇයි සමන් කොල්ල දැක්කේ ඔක්කොම”
“හරි ඉතින් ඌ මොකෝ වෙන්නේ දැක්කම. ඔයත් ඌට පුක දීගෙන හිටියේ යස අගේට අතේ ගහන්න”
“හරි හරි එවලින් වැඩක් නෑනේ?”
“ඔව් ඔව් එවලින් වැඩක් නෑ අපි පොඩි සැපක් ගමු මිස්. බොසා ආයේ එන්නේ නෑ එක ෂුවර්?”
“අනේ අන්කල්?”
“බය වෙන්න එපා. අද සාරි එක ඇඳලා ආපු එකේ පොඩි වැඩක් කරමුද?”
“ඒ මොකද්ද ඒ?”
“ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා විමලේ ලඟට ඇවිල්ල වරුණිව නැගිට්ටලා පිටි පස්සෙන් හේත්තු වෙලා ජැක් ගහනව වගේ පයිය හේත්තු කරලා පුකට තද කරා. එහෙම කරන ගමන් සාරි එක අස්සෙන් අත දාල බඩ අතගාන්න ගත්තා. වරුණිත් බොරුවට අකමැත්ත පෙන්නලා කරන්න ඉඩ දීගෙන හිටියා. විමලේ ගේ ගොරෝසු අත් සිනිදු බඩේ වදිද්දී වරුණිගේ මුළු ඇඟම හිරි වැටීගෙන වගේ ගියා. එහෙම කරන ගමන් වරුණිව ඉස්සරහට නවල පුක තව හොදට පයියට තද කරගත්තා.
“අනේ අන්කල්. මොකෙක් හරි ආවොත්?”
“මොකෙක්වත් එනෙන් නෑ මිස්. අවොත් එන එකාටත් පුකේ ඇරලා යවන්නේ?”
“අපෝ ඔය කොල්ලොත් ගහනවද අන්කල්?”
“අද වෙනකන් නං නෑ. එත් ඔයාට සැප දෙන වෙලාවට මොකෙක් හරි අවොත් අරිනවා”
“හි හි ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් හැමදාම ඔයාට සැපක් දෙන්න සෙට් වෙද්දී මොකෙක් හරි කඩා පාත් වෙනවා නේ?”
“හ්ම්ම්ම්ම්” එහෙම කරන ගමන් විමලේ වරුණිගේ සාරි එක උස්සල අන්ඩර් ස්කර්ට් එක ගලවලා පහලට දැම්මා
“අනේ අන්කල්. ඔය මොකද්ද කරේ අනේ?”
“අද ඔයා ඔෆිස් එකේ ඉන්නේ ඔහොම හවස් වෙනකම්ම. වෙනදට පැන්ටිය නැතුව නේ ඉන්නේ?”
“අනේ අනේ අන්කල්. ඔහොම ඉන්නකොට මොකෙක් හරි අවොත් විනාසයි නේ?”
“නෑ අද කවුරුත් එන එකක් නෑ . අවොත් ඔයා වාඩි වෙලාම ඉන්න”
“ඔයා නං කියයි. මේක අස්සෙන් පැන්ටිය පේනවා නේ”
“ඉතින් හොදයි නේ. අද මට පැන්ටිය බලල අතේ ගහන්න පුළුවන් නේ ඔයාගේ සාරි එක අස්සෙන්”
“ඔයා අතේ ගහන එක නෙමේ නේ වැඩේ. කවුරුහරි ආවොත් නේ.”
“කවුරුත් එන්නේ නෑ. බය නැතුව ඉන්නකෝ?”
“හරි එහෙනම් දැන් ඔයා යන්න, මම වාඩි වෙලා ඉන්නම්”
“හරි. හවසට ගෙදර යන්නෙත් ඔහොම හොදද?”
“මොකක් මෙහෙම? පාරේ. අනේ බෑ.”
“අපි කළුවර වැටුනම යමු. මම ගිහිල්ල දාන්නම්”
“ආ ඒක නෙමේ මට ඔයාට කියනන් බැරි උනානේ?”
“ඒ මොකද්ද?”
“අර මගේ යාළුවා ශාලිකා.”
“ඔව්. අර එදා ෆෝන් එකෙන් කතා කරේ?”
“ඔව් ඔව් එයා තමා. ඊයේ මෙයා මෙහෙ ආව නේ?”
“කොහෙද මෙහෙ? තනියම??”
“ඔව් නේ අනේ. මට කිව්වෙත් නෑ.”
“කෝ දැන් ඉතින්?”
“ගෙදර ඉන්නවා. මං අද කලින් යන්න හිතන් ආවෙත් සර්ට කියලා. ඒකත් ඔක්කොම අවුල් ගියානේ අනේ?”
“දැන් මොකද කරන්නේ. එයා මොකෝ ඇවිල්ල තියෙන්නේ?”
“දන්නේ නැද්ද. නිකන් ඉන්නවා කියලා මාව බලන්න ඇවිල්ලා?”
“අයියෝ ඒකත් එහෙමද? ඒ කියන්නේ අපිට සැපක් ගන්න චාන්ස් එක නැති වෙනවා නේ?”
“ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් ඔයා කලින් යනවා නේ?”
“දැන් කවුද යනවා කිව්වේ?”
“ඇයි දැන් මිස් කිව්වේ සර්ට කියලා යන් ආවේ කියලා”
“ඉතින් කිව්වට තාම ගියේ නෑනේ?”
“මිස් යන්නේ නැද්ද ඉතින්?”
“බලමුකෝ. මම සමන් ට කිව්වා එයා පොඩ්ඩක් ගම වටේ එක්කන් යන්න කියලා.?”
“හා එහෙනම් කමක් නෑ . එයා කොච්චර දවසක් ඉන්නවද?”
“සතියක් හමාරක් ඉඳීවි”
“එහෙමද? මොනහරි ඕන නං කියන්න. මම ගෙනල්ල දෙන්නම් මිස්?”
“බලමු. ඕන උනොත් කියන්නම්කො. එක නෙමේ දැන් මගේ යට සාය ගැලෙව්වා නේ. අද ඔයත් ජොකා නැතුව ඉන්න ඕන ඔෆිස් එකේ. හරිද?”
“ඔයා කියනව නං කලිසමත් නැතුව ඉන්නම්කො?”
“නෑ නෑ ජොකා නැතුව හිටියම ඇති. කලිසම ගලවන්න ඕන නෑ”
“හරි ඉන්නකෝ එහෙනම්. මම ගලවල එන්නම්”
“හි හි හි හරි එන්නකෝ. හැබෑයි ඉතින් කෙසෙල් ගෙඩිය කෙලින් වෙලාම තියේවි?”
“ඔයාගේ නේ දැන් ඒ කෙසෙල් ගෙඩිය. ඕන වෙලාවක කන්න පුළුවන් නේ?”
“අනේ නෑ මගේ නං නෙමේ ඕවා. ඕකට අයිති කාරයෝ ඕන තරම් ඉන්නවා නේ මේ ගමේ”
“ඒ උනාට දැන් ඒක අයිති වරුණි මිස්ට නේ?”
“අපෝ එපා. මට ඔය කිසි දේක අයිතිවාසිකම් නං එපා”
“ඒ මොකෝ මිස් ඒ?”
“එහෙම තමා. ඒ නිසා ඔයා වැඩි දේවල් බලාපොරොත්තු නොවී ඉන්න තරමට හොදයි අංකල්?”
“හරි හරි. ඉන්නකෝ” එහෙම කියලා විමලේ ගියාට පස්සේ වරුණි ෆෝන් එක අරගෙන ශාලු ට කෝල් එකක් ගත්තා.
“හෙලෝ කෙල්ලේ. මොකෝ කරන්නේ?”
“මොනා කරන්නද බං. මේ සමන් එක්ක වත්තේ අඹ කඩනවා?”
“උඹ අඹ කැඩුවට කමක් නෑ ඉල්ලලා අඹ ගන්න එහෙම යනවා නෙමේ?”
“උඹ කියන්න ඕන නෑ. මම කොහොමත් අල්ලලම ඉඹ ගන්නවා ඉඳපන් කෝ?”
“අනේ අනේ. උඹ නං”
“මේ එක නෙමේ. අද විමලය මුකුත් කරේ නැද්ද?”
“ඌ මොනා කරන්නද බං ඔෆිස් එකේ?”
“අනේ නිකන්ම ඉන්නවා ඇති. අඩු තරමින් ඇඟිල්ලවත් ගහනවා ඇති උඹට ඕකා. ඒක නං මට ෂුවර්?”
“අනේ පලයන් යන්න.”
එහෙම කතා කරන අතරේ විමලේ ජොකා ගලවල ඇවිල්ල වරුණි ඉස්සරහ හිට ගත්තා. වරුනිට පේනවා දැන් විමල්ගේ පයිය කෙලින් වෙලා කලිසමේ පැත්තට පිම්බිලා තියෙනවා කියලා. විමලේ තව ලඟට ඇවිල්ල වරුනිගේ අනිත් අත අරගෙන පයිය උඩින් තියල පොඩ්ඩක් අත ගෑව්වා. වරුනිත් කෝල් එකේ ඉන්න ගමන් විමලේට කරන්න ඉඩ දීල ඔහේ හිටියා. එහෙම කරන ගමන් විමල් මොනාද කියන්න ගියාම ඇඟිල්ල කටට තියල කිව්වා මුකුත් කතා කරන්න එපා කියලා.
“මේ ඇත්ත කියපන්. විමලය ඇඟිල්ල ගහනව නේද උඹට ඔෆිස් එකේදී?”
“පිස්සුද යකෝ උඹට. උඹ වගේ කියලා හිතුවද මම?”
“අනේ පලයන් යන්න. කටට ගන්න හොදයි. ඇඟිල්ල ගහන්න හොද නෑ.?”
“පලයන් යන්න. මම තියනව.මම සමන්ට කිව්වා උඹව ගම වටේ එක්කන් යන්න කියලා.”
“ඔව් ඔව් කොල්ල කිව්වා මාව බයික් එකේ තියන් යන්නම් කියලා”
“ආ උඹත් අකමැති ඇති නේ ඒකට නං?”
“උඹට හොද නං මට බැරි මොකෝ?”
“හරි හරි. මම තියෙනවා එහෙනම්. හවස හම්බ වෙමු?”
“ඔව් ඔව්. අදත් කටට අරගෙනම වරෙන්.?”
“පලයන් යන්න”
කෝල් එක ඉවර වෙද්දී වරුණි දන්නෙම නැතුව විමලේ සිප් එක ඇරලා කලිසම අස්සට වරුණිගේ අත දාලා පයිය අල්ලන්න දීල. වරුනිත් ඒ වෙලේ දන්නෙම නැතුව කෝල් එකේ සිහියෙන් පයිය අතගානවා කලිසම අස්සට අත දාල.
“කවුද මිස්?”
“අහ්හ්හ් අන්කල් මේ මොකද මේ කරන්නේ?”
“හරි මිස්. දැන් පටන් ගත්ත එක දිගටම කරන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් යාළුවා කතා කරේ?”
“මොනාද කියන්නේ යාළුවා”
“ඒකිට පිස්සු අංකල්.?”
“එකිටද නැත්තං මිස්ටද?”
“ඔයා තමයි මේ ඔක්කොටම මුල?”
“මම? ඒ මොකද ඒ ?”
“ඒ මොකද තමයි. මෙතන පයිය වල් එළියේ දාගෙන ඉඳල?”
“ඉතින් ඔයත් ආසයි නේ සුදු මිස්. බොරුවට පානිය දැම්මට?”
“අනේ මේ යනවා යන්න. ඔහොම කියනව නං මෙහෙමවත් කරන්නේ නෑ?”
“අපෝ නෑ නෑ මැණික. පොඩි විහිළුවක් කරේ?”
“එන්න එපා ඕන නැති විහිලු කරන්න. යන්න යන්න මෙතනින්?”
වරුණි බොරු තරහක් පෙන්නලා අත එලියට ගත්තා කලිසමෙන්. විමලේට හිතුනා මටත් කට පරිස්සම් කරගන්න බෑනේ කියලා. ගානට සෙට් වේගෙන එද්දිම කෙලව ගත්තා නේ.
“යන් අන්කල් ගිහිල්ල වැඩක් කරගන්න?”
“තරහ ගණන් එපා මිස්. විහිළුවක් නේ කරේ?”
“ඕන නෑ එහෙම විහිලු කරනවා නං ආයේ මාත් එක්ක?”
“නෑ නෑ මිස්. සොරි ඉතින්?”
“යන්න යන්න දැන් ඉතින් මෙතනින්?” විමලේ කරන්න දෙයක් නැති නිසා එතනින් අයින් වෙලා ගියා සිපර් එකත් හදාගෙන.
වරුණිගේ අත ගෑවුනත් බඩු යන්න එනවා කියලා විමලේට හිතුනේ ඒ වෙද්දීත් ටොපාට ජූස් ඇවිල්ල තිබුන නිසා. කට නිසා ඔක්කොම කරගන්නේ කියලා තමන්ටම බැන බැන යන්න ගියා එතනින් වරුණිට තනියම හිනා මිනිහ යන විදිය දැකල. පව් කියල හිතුනත් පොඩ්ඩක් මිනිහව නටවන්න ඕනා කියලා හිතල තමන්ගේ වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. යට සයක් නැතුව මෙහෙම සාරියක් ඇදන් ඉන්නේ පලවෙනි වතාවට නිසා ඒක හිතට අවුල් උනත් විමල්ගේ ආසාව නේ කියලා හිතල නිකං හිටියා. වරුණි ජනේලෙන් බලද්දී දැක්කා විමලේ සිගරට් එකක් පත්තු කරගෙන එලියට වෙලා උරණව.
මේ අතර ශාලු කිව්වා වගේ සමන් එක්ක අඹ ගහ යටට වෙලා අඹ කඩන ගමන් බැලුවේ කොල්ලව කොහොමද සෙට් කරගන්නේ කියලා
“සමන් දැන් ඔයා අද මට මොනාද පෙන්නන්න එක්කං යන්නේ?”
“මිස් මොනාද බලන්න ආසා?”
“මම ආස දේවල් නං තියෙනවා. ඒත් බලන්න පුළුවන් වේවිද දන්නේ නෑනේ? . මේ ඒක නෙමේ මට මිස් කියන්න එපා කොල්ලෝ. වරු ට වගේ අක්කා කියන්න”
“එහෙම කමක් නැද්ද?”
“අනේ මොනා වෙනවද. පිස්සු නැතුව එහෙම කියන්න.”
“හා අක්කේ”
“මේ දවස්වල වහිනවද සමන්?”
“ඔව් අක්කේ. හවස් වරුවේ ගොඩක් වෙලාවට වහිනවා”
“ආහ්හ් ෂෝක් නේ එහෙනම්?” ඒ කතාවත් එක්ක ශාලු ට idea එකක් ආව සමන්ව වැඩකට සෙට් කරගන්න පුළුවන් විදියක්.
“එහෙනම් අපි අද පොඩි රවුමක් දාමුද ඔයාගේ බයික් එකේම?”
“අක්කට යන්න පුළුවන් නං මම එක්කං යන්නම්?”
“ඕක මොකද්ද කොල්ලෝ. හැමදාම කාර් එකේ යන එකේ අද වෙනසකට එක්ක බයික් එකේ යමු.”
“හා හරි අක්කේ”
“මාව අර වැව් තාවුල්ලේ උඩින් එක්කං යන්න පුලුවන්ද? ඒ හරියේ කැලේ එහෙමත් තියෙනවා නේද?”
“ඔව් අක්කේ. වැව් කොනේ ඇතුලට යන්න පුළුවන් කැලේ ට”
“ඒ හරියට මිනිස්සු යනවද? සත්තු ඉන්නවද?”
“අලි තමා ඉන්නේ. ඒත් ඒ පැත්තට එන්නේ එක කාලෙකට විතරයි වැස්ස නැති කාලෙට.”
“එහෙමද? අපිට ඒ පැත්තට යන්න පුලුවන්ද?”
“ඔව් පුලුවන්. මම එක්කං යන්නම්”
“මරු මරු.”
“වරුණි අක්කට කිව්වද අක්කේ?”
“ඔව් මම කිව්වා ඔයා එක්ක ඇවිදින්න යන්න ඉන්නේ කියලා. යන තැනක් ගැන නං දන්නේ නෑ කියනන් ඉතින්?”
“හා මම කියන්නම් එයාට එහෙනම්.”
“අනේ ඕන නෑ කොල්ලෝ. එයා දන්නවා මම ඕන තැනක යනවා කියලා. අපි දෙන්න යමු.”
“හරි අක්කේ එහෙනම් යමු.”
“මෙහෙම කමක් නැද්ද ඇඳලා ඉන්න එක?” ඒ වෙලේ ශාලු ඇඳලා හිටියේ ෂොට් එකක් ගල් දෙක බාගයක් විතර එළියේ ඒකට. සමන් එහෙම දකින්න ආස උනත් ගමේ එහෙම යන එක හොද නෑ කියලා හිතුන නිසා කිව්වා.
“අක්කේ පුළුවන නං ටිකක් දිග එකක් අදින්න. ගමේ යද්දී දනනවා නේ නැත්තං?”
“හ්හ් හරි. ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා ශාලු ගියා ඇදුම මාරු කරගෙන එන්න කියලා. සමන්ට මාර පල්ලම පෑදුනේ කියලා හිතුනා. වරුණි එක්ක මුකුත් කරගන්න බැරුව ඉන්නකොට මේ අක්කා එක්ක ගම වටේ බයික් එකේ යනවා කියලා හිතද්දී කොල්ලගේ පයිය කෙලින් වෙන්න ගත්තා. වරුණි වගේ නැතත් ශාලු ගේ පුක ලොකුවට තියෙන නිසා සමන් කැමැත්තෙන් හිටියේ බයිකේ එකේ දාගෙන යන්න. ටික වෙලාවකින් ශාලු ආවා ලෙගින් එකක් ඇඳලා ටොප් එකක් tight වෙන්නම.
“මේක අවුලක් නැද්ද සමන්?”
“හා ඒක ශේප් අක්කේ”
“හරි එහෙනම් යමු.”
“හා අක්කේ” එහෙම කියලා සමන් බයික් එක අරන් හරවල නැගල ශාලුට නගින්න කිව්වා.
ශාලු කාලෙකින් බයික් එකක යන්නේ. දන්න කාලෙකින් කොහෙවත් එහෙම කා එක්කවත් ඩබල් දාල ගිහිල්ල තිබුනේ නෑ තනියම පැද්දට.
නැගල සමන්ගේ අතට හේත්තු වුනාම සමන් යන්න පටන් ගත්තා. මොනා උනත් සමන් මුකුත් කරන්න බය උනා වරුනිට කරනවා වගේ. ඒ නිසා ඉක්මන් වෙන්නේ නැතුව ශේප් එකේ බයික් එක පදින්න ගත්තා. හිතල නැතත් ශාලුගේ පුක ලොකු නිසා කකුල පුකේ ඇතිල්ලෙනවා පදිනකොට.
“අපි යන්නේ වරු ගේ ඔෆිස් එක පැත්තෙන්ද සමන්?”
“නෑ අක්කේ. මම අනිත් පැත්තෙන් යන්න බැලුවේ. ඒක ළඟ නිසා”
“කමක් නෑ. ඒ පැත්තට ගිහිල්ල කියලම යමුද?”
“හා අක්කේ. එහෙනම් යමු”
ශාලු ඒ වෙලේ හිතුවේ වරුණිගේ ඔෆිස් එක පැත්තට ඔලුව දාල කෙල්ල මොනාද කරන්නේ කියලා බලල යන්න. ඊට වඩා ඉක්මනටම සමන් එක්ක සෙට් වෙන්න ආසාව තිබුනා.
**************************************************************
දවල්ට කාල ඉවර වෙලා වරුණි වැඩ ටිකක් කර කර ඉන්න ගමන් විමල් ට කතා කරා කිසි වෙනසක් නැතුව. ඒ වෙලේ වැහි ඇදිරිය එක්ක පරිසරේ කළුවර වෙන්න ගත්ත නිසා වරුණිට වැඩ කරන්න කම්මැලි හිතුනා. ඊටත් වඩා වෙන දේවල් තමා ඔලුවේ වැඩ කරේ. මොනා උනත් වරුණිට දැන් විමලේ එක්ක එහෙම කතා නොකර ඉන්න බෑ. මොකද වරුණිගේ යටි හිත ආස කරා විමලේගේ වැඩ වලට,
“අනක්ල් පොඩ්ඩක් එන්නකෝ?”
“එනවා වරුණි මිස්. ඇයි මිස් කතා කරේ”
“මේ සර්ට කෝල් එකක් දීල බලන්නකෝ අද එනවද නැද්ද කියලා.?”
“ඒ මොකෝ මිස් ඒ ?”
“නෑ අනේ. එන්නේ නැත්තං මේ වැඩ හදිස්සියේ ඉවර කරන්න ඕන නෑනේ. ඒකයි?” වරුණි එහෙම කිව්වට ඇත්තටම ඒක නෙමේ උවමනාව තිබුනේ.
“හරි ඉන්නකෝ එහෙනම්. මම කෝල් එකක් අරගෙන බලන්නම්” එහෙම කියලා විමල් එතන ඉඳගෙනම කෝල් එකක් ගත්තා.
මිනිහා කෝල් එක ගන්න වෙලාවේ වරුණිගේ ඇහැ ගියේ විමල්ගේ පයිය දිහාවට. මිනිහ තාමත් ජොකා නැතුව ඉන්නේ කියලා වරුණි දැක්කා. හිනා වෙලා ආයේ අහක බලාගත්තා.
දෙපාරක් විතර කෝල් කරාට පස්සේ තමා ෆෝන් එක ආන්සර් කරේ
“හලෝ සර්. මොකෝ තත්වේ. මැඩම් ගියාද?”
“මොන පිස්සුද බං. මේ ගෑනි දැන්ම යන පාටක් නෑ.”
“ඒකත් එහෙමද? ඒ කියන්නේ සර්ට අද එන්න වෙන්නේ නැද්ද ඔෆිස් එක පැත්තේ?”
“ඒ වගේ තමා. මොකද මෙයා අරහේ යන්න ට්‍රයි එක. මම මේ කොන්ට්‍රෝල් කරගෙන ඉන්නේ?”
“ඒකත් එහෙමද? මාවත් ඇහුවද?”
“ඔව් ඔව්. මම කිව්වා උඹ මේ දවස්වල ඔෆිස් එකේ නෑ කියලා. කැලේ වැඩ වලට හැමදාම යනවා කියලා”
“ඒක හොදයි. එහෙනම් සර් වරුණි මිස්ට වැඩ ඉවර කරලා යන්න කියන්නම් නේද? සර් එනකං ඉන්න ඕන නෑනේ?”
“ඔව්. කෙල්ලට කියපන් මගේ වැඩ ටිකත් බලාගන්න කියලා. හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් කෝල්ස් මොනාහරි අවොත් පොඩි බොරුවක් කියලා ශේප් කරන්න කියන්න?”
“හා හරි සර්. එහෙනම් මම මිස්ට කියන්නම් එහෙම කරන්න කියලා”
“ඔව්. හෙටත් එන්න බැරි වේවි. එහෙම උනොත් මේ සතියත් දෙන්න එක්ක වැඩ කරගෙන යන්න. මට කොහොමත් ගෙදර යන්න වේවි වගේ”
“අහ්හ් එහෙමද? හරි සර්”
“මම තියනවා එහෙනම්. උඹ කොහොමත් අර පැත්තේ යන් එපා ටික දවසකට. මොකද උඹත් හවුල් කියලා දැන ගත්තොත් වැඩේ තව දෙල් වෙනවා”
“ඔව් සර්. මම නොගිහින් ඉන්නම්” එහෙම කියල කෝල් එක කට් කරලා වල් හිනාවක් දැම්මා වරුණි දිහාවට.
“මොකෝ අනේ නිකං අමුතු බැල්මක් දාන්නේ. ලොක්කා මොනාද කියන්නේ?”
“ඔන්න මිස් අපිට තව සතියක්ම තියෙනවා?”
“ඒ කිව්වේ?”
“සර් මේ සතියෙත් එන්නේ නෑ කිව්වා. සීන් එක දරුණු වෙලා. ලොක්කට ගෙදර යන්න වෙන සීන් එකක් ලු තියෙන්නේ?”
“ෂා එහෙනම් මරු නේ.”
“ඒකනේ කියන්නේ. අපි දෙන්නට සැපක් අරගෙන ඉන්න පුළුවන් දෙයියනේ කියලා”
“ආස ඇති නේද?”
“අම්මෝ කවුද අනේ ආස නැත්තේ මේ වගේ පට්ට sexy කෑල්ලක් ළඟ තියාගෙන සැප ගන්න”
“අනේ යන්න යන්න”
“මිස් ඉතින් දැන් මගේ වල් හුත්තිනේ!!!” එහෙම කියල විමලේ වරුණි ලඟට ඇවිල්ල පුටුව ලගට කරගෙන වාඩි වුනේ සාරි එක අස්සෙන් අතදාල බඩ අතගාන ගමන්.
වරුනිටත් ඒ වෙලේ “හ්ම්ම්” කියලා කියවුනේ කොයි වෙළෙද මේ වගේ දෙයක් වෙන්නේ කියලා බල බල හිටපු නිසා ආයෙම.
විමලේ බඩ අතගාන ගමන් බුරියට ඇඟිල්ල දාල ගහන්න ගත්තා නිකන් හිලට ඇඟිල්ලෙන් හුකනවා වගේ දැනෙන්න. එහෙම ටික වෙලාවක් කරලා ඊට පස්සේ අත උඩට ගෙනල්ල ගෙඩි දෙක හැට්ටේට උඩින් මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම දිගටම කරද්දී වරුණි ගේ ඇස් දෙක ඉබේම පියවුනා ආසාව වැඩි කමටම. එහෙම කරන ගමන් සාරි එකේ පොට පැත්තට කරන්න හැදුවම වරුණි කිව්වා.
“අන්කල්. දොර ඇරලා නිසා කවුරුහරි එන්න පුළුවන් නේ?”
“ඉන්නකෝ මිස් එහෙනම්. මිස් එහෙන්ම පිටි පස්ස පැත්තට යන්නකෝ. මම දොර වහල දාල එන්නම්.”
“හ්ම්ම්ම්” ඒ වෙලේ විමලෙගේ ඔලුවට ආවේ වෙන අදහසක්. ඒ නිසයි වරුණිට පිටි පස්සට යන්න කිව්වේ.
විමලේ කිව්වා නිසා වරුණි නැගිටලා ඇතුලේ කාමෙර්ට ගියා පිටි පස්සට යන්න. ඔෆිස් එක පිටි පස්සේ කැලේ නිසා කවුරුවත් ඒ පැත්තට එන්නේ නෑ. ටික වෙලාවකින් විමලේ ඇවිල්ල පිටි පස්සෙන් වරුණිව බදාගත්තේ පයිය පුකට තද කරන ගමන්. ඒ වෙද්දීත් මිනිහගේ පයිය යකඩයක් වගේ කෙලින් වෙලා තිබුනේ. ඒ එක්කම වගේ පොඩි පොදයක් වැටෙන්න ගත්තා සීතලත් එක්ක,
“අංකල් වහින්න යන්නේ. සීතලත් එක්ක?”
“ඉතින් හොදයි නේ මිස්. අපි දෙන්නට කියාපු වෙලාව?”
“හ්ම්ම් ඒ උනාට මේක ඇතුලේ?”
“බය වෙන්න දෙයක් නෑ. මම දොර වහල ආවේ. එන කවුරු උනත් හැරිලා යාවි”
“හ්ම්ම්ම් ඔයා තමයි දවසකත් මිනිහා”
“ඒ මොකෝ මිස්?”
“කොහොම හරි වැඩේ කරගන්නවා නේ?”
“මිසුත් ආසයි නේ ඉතින්. මමත් ආසයි?”
“හ්ම්ම්ම් ඒ උනාට මට බයයි අන්කල්?”
“ඒ මොකටද?”
“මේ දේවල් කොහෙන් කොහොම නවතීද කියලා. කවුරු හරි දැන ගත්ත දවසට?”
“මිස්ගේ හස්බන්ඩ් මෙහෙ එන්නේ නෑනේ. ඒ නිසා බය වෙන්න එපා. මෙහෙ උන් මොනහරි කියනන් අවොත් ඒවා මම බලාගන්නම්”
“එයා නං මෙහෙ එන්නේ නෑ.?”
“එහෙනම් මොකටද බය වෙන්නේ. මේ වෙලාවේ සැපක් අරගෙන ඉමු මිස්. සීතලත් එක්ක සිගරට් එකක් දෙන්නද?”
“හ්ම්ම්ම් ඔය පත්තු කරලා දෙන්නකෝ එහෙනම්”
“දැන් වරුණිට මේ දේවල් එක්ක ඒවත් ගානක් නැති වෙලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා විමලේ කියන දෙයක් කරනවා දැන්.
විමලේ සිගරට් එකක් පත්තු කරලා වරුණිගේ තොල් අතරේ තියල පාත් වුනා වරුණිගේ ඉස්සරහ. ඊට පස්සේ වරුනිව අනිත් පැත්ත හරවල පුක කිස් කරන්න ගත්ත තොල් වලින්. එහෙම කරද්දී වරුණි ඇස් පියාගෙන්ම සිගරට් එක උරන්න ගත්තා. ඒ එක්කම වැස්සත් පොඩ්ඩක් විතර වැඩි වෙන්න ගත්ත නිසා සීතලත් වැඩි වෙද්දී වරුණිට ෆීලින්ග්ස් එන්න ගත්තා. විමලේ දැන් සාරි එක උස්සල ඔලුව අස්සේ ඔබගෙන ගල් දෙක කිස් කරනවා. වරුණිට නොදැනීම කකුල් දෙක පළල් වෙලා විමලෙට ඉඩ හදල දුන්නා තව අස්සට ඔබල කිම්බට කිට්ටු වෙන්න. විමලෙත් දන්න සෙල්ලම් ඔක්කොම දාල වරුනිට සැප දෙන්න ගත්තේ ඉක්මනටම පයිය හිලට බස්සන්න ඕන කියන ආසාව නිසා.
**************************************************************
සමන් ශාලු එක්ක ඔෆිස් එකට එද්දී දොර වහල නිසා සමන් දැන ගත්තා අදත් සීන් එකක් යනවා තමා කියලා
“මේකද සමන් ඔෆිස් එක?”
“ඔව් අක්කේ?”
“කෝ ඔෆිස් එක වහලනේ කොල්ලෝ?”
“ඒක තමා අක්කේ මාත් බැලුවේ. වහන්න නං හේතුවක් නෑ?”
“සමන්ට කියන්න හිතුනේ නෑ මොකද්ද වෙනවා ඇත්තේ කියලා ඇතුලේ. ශාලුත් දැනගත්තා මොනා හරි සීන් එකක් යනවා ඇති කියලා.”
“අපි පිටි පස්සෙන් ගිහිල්ල බලමුද?”
“හා අක්කේ. ඔයා ඔහොම ඔය පැත්තෙන් යන්න. මම බයික් එක තියල එන්නම්”
එහෙම කියල සමන් අත දික් කරලා යන්න පාර පෙන්නුවම ශාලු ඒ පැත්තට ගියා. පොඩියට පොදේකුත් යන නිසා ඉක්මනට සමන් පෙන්නපු පැත්තට ගිහිල්ල පිටි පස්සට හැරෙද්දීම දැක්ක දෙයින් ශාලු එහෙමම නැවතුනා.
“මං හිතුව හරි. මේකි මට පානිය දාල නාකිය එක්ක සැප ගන්නවා. හොර කෙල්ල.”
ඒ වෙද්දී විමලේ පයිය එලියට අරගෙන වරුණිට කියලා අතේ ගස්සනවා. විමල්ගේ පිටි පස්සේ ඉඳන් අත ඉස්සරහට දාල පයියම එලියට දාල තමා අතේ ගගහ හිටියේ ඒ වෙලේ. ඒ නිසා විමල්ගේ කොන නැවුන පයිය ඔක්කොම එළියේ ටොපත් ලොකුවට තියෙනවා.
ඒක දැක්කම ශාලු ට කටට කෙල ඉනුවා. සයිස් එකත් ලොකුවට තියෙන නිසා. සමන් ඇවිල්ල මොනා කරයිද කියලා බය උන නිසා ශාලු පිටි පස්ස බලද්දී දැක්කා සමන් එනවා. ඊට පස්සේ ශාලු අතින් එතනම නවතින්න කියලා සමන්ට කිව්වා කෑ ගහන් එපා කියලා. ශාලු දන්නේ නෑ සමන් මේ දේවල් දන්නවා කියලා. ඊට පස්සේ ආයේ බලද්දී ශාලු දැක්කා වරුණි විමල්ගේ පයිය කටේ ඔබගෙන උරණව සාරි එකේ පොටත් පහලට දාගෙන. ඒක දැක්කම ශාලුට කියවුනා
“යකෝ මේ හුත්ති මටත් වඩා වේසියෙක් වෙලා නේ. මරු කෙල්ලේ. උඹට ඔහොම හරි සැපක් ගන්න සෙට් උන එක නං හොදයි වේලි වේලි ඉනන්වට වඩා.”
වරුණි ආසාවෙන් විමල්ගේ පයිය උරණව දැක්කම ශාලුටත් ගිහිල්ල ඒක කටට ගන්න තිබුන නං කියලා හිතුනා. එහෙම ටික වෙලාවක් කරද්දී ශාලු දැක්කා වරුණි පයිය එලියට අරගෙන ආයේ අතේ ගහන්න පටන් ගණන්ව. දෙන්නම මුණු කාමයෙන් පිස්සු වැටිලා කියල ශාලුට පෙනුනා,
“වරුණි හුත්තියේ. කටට අරගෙන කටේම ඇරගනින් කෙල්ලේ”
“අනේ බෑ හුත්තෝ. අද මට ඕනා මුනේ යවාගන්න”
“ඒකත් එහෙමද? එහෙනම් බලගනින්කෝ වේසියේ විමල්ගේ කැරි උඹේ මුණ පුරාවට යන හැටි”
එහෙම කියලා මිනිහ තව පයිය මුනට ලං කරා වරුණිගේ. වරුණි ඒ එක්කම අතේ ගහන වේගේ වැඩි කරන්න ගත්තා ඉක්මනට බඩු යවන්න ඕන නිසා. විනාඩියක් විතර ගහද්දි විමලේ දඟලනවා වගේ දැක්ක බඩු යන්න කිට්ටු වෙලා. ඒ එකක්ම දැක්කා වරුණිගේ මුනට කැරි ලෝඩ් එකක් විදිනවා සැරින් සැරේ. වරුණිත් මුණ අල්ලාගෙන හිටියා ඇස් පියාගෙනම ඔක්කොම බඩු යනකං. වැඩේ ඉවර උන නිසා ශාලු එහෙමම පස්සට වෙලා සමන් ලඟට ඇවිල්ල කිව්වා.
“යමු කොල්ලෝ අපි ඉක්මනට?”
“ඇයි අක්කේ.?”
“යමු. මම කියන්නම් පස්සේ” එහෙම කියල දෙන්නත් එක්ක ඉක්මනට එතනින් එන්න ආවා. - නැවත හමුවෙමු -
රචනය - snpk silva සංස්කරණය - Lihini Kumari Dissanayake
සඳුදා උදෙන්ම වරුණි ලැස්ති වුනා නැගිටලා ඔෆිස් යන්න. මොනා උනත් වරුණි විමලේ එක්ක ඉන්න ආස කරා විමලේ කරන දේවල් එක්ක. ඒ නිසාමද කොහෙද ශාලිකාට මුකුත් කියන්නෙත් නැතුව උදෙන්ම ලෑස්ති උනේ. යන්න ලෑස්ති වෙලා තමා ශාලිකාව නැගිට්ටුවේ,
“ශාලු නැගිටපන් බං!!”
“මොකෝ හුතිතියේ? උදේ පාන්දර වද දෙන්නේ?”
“වද නෙමේ යකෝ. මම යන්න හදන්නේ. දැන් 8ත් පහු වෙලා?”
“අම්මාටසිරි එහෙමද?”
“මේ ඒක නෙමේ. උඹ ඉතින් මොකද කරන්නේ මම එනකං?”
“මොනා කරන්නද? ගිහිල්ල නිවාඩුවක් දාල වරෙන්. මම තනියම නේ?”
“ඒක බලමු. මං කෝකටත් සිරියට කියන්නම් ඇවිල්ල යන්න කියලා?”
“සිරිය මොකටද බං අර කොල්ලව ගෙන්න ගනින්කෝ?”
“පිස්සුද යකෝ. උඹ ඒකව ඉවර කරන්නද හදන්නේ?”
“එකටනේ ඉතින් බං මන ආවේ?”
“හරි හරි බලමු. මම යනවා එහෙනම්”
“මේ ඒක නෙමේ. උඹ හැමදාම සාරි ද අදින්නේ”
“නෑ බං. අද නිකං හිතුනා”
“විමලය අද උඩ දාගෙන හුකාවිද දන්නේ නෑ ඔය පුක දැකලා?”
“අනේ පලයන් යන්න. එහෙම හුකනන් දෙනවා නං මෙලහකට දීලනේ?”
“දේවි දෙවි ඔය යන විදියට කොහොමත්?”
“බලමු බලමු”
“උඹට එන්න බැරි වේවිද කලින්?”
“බලන් ඕන බං. සර් අද නේ ඔෆිස් එන්නේ. ඒකා මොනා කියයිද දන්නේ නෑ?”
“හරි කමක් නෑ. මම ඉන්නම්කො.”
“ඔව්. කොල්ලට ඇවිල්ල යන්න කියන්නම් මං.”
“හරි එහෙමවත් කරපන්?” එහෙම කියල වරුණි එලියට බැස්සා. ගේට්ටුවෙන් එලියට එද්දී සමන් ඉන්නවා බයිසකලේ තියාගෙන
“ගූඩ් මොර්නින්ග් සමන්. මොකෝ අද උදෙන්ම?”
“නිකං ආවා ඉතින්?”
“හරි හරි නිකං කියන්නේ මොකටද මාව දාගෙන යන්න නේ ආවේ. කෝ ඉතින්?” එහෙම කියලා වරුණි බයික් එකට නැග්ගා. වරුණිගේ කොන්ඩෙන් එන සුවඳත් එක්ක සමන්ට ඉබේම ලොකු හුස්මක් ඉහලට ඇදුනා.
“අද සාරි එකට ලස්සනයිනේ වෙනදට වඩා ඔයා අක්කේ”
“ඇයි වෙනදට කැතද මම?”
“අනේ නෑ එහෙම නෙමේ. මං කිව්වේ ඉතින් ලස්සනයි කියලා?”
“හරි හරි. අද මාව ගිහිල්ල බස්සල ඔයාට වැඩක් තියෙනව කරන්න”
“ඒ මොකද්ද අක්කේ?”
“අර ශාලිකා අක්ක තනියම ඉන්නේ. මම එනකං එයා එක්ක ඉන්න පුලුවන්ද?”
“අහ්හ් හරි අක්කේ. මම ඉන්නං”
“අම්ම බනින එකක් නෑනේ නේද?”
“අනේ නෑ. මොකටද බනින්නේ.?”
“ඔව්. පුඋවන් නං ඔය ගමේ කොහේ හරි එක්කං යන්න පෙනන්න්න. මම ශාලු ට කියන්නම් කෝල් එකක් දීල?”
“හා හරි අක්කේ.”
“හැබැයි දන්නවා නේ?. පරිස්සමින්. ඔය කොල්ලෝ එහෙම ඉන්න පැතිවල එක්කං යන්න එපා”
“හා හරි. මම එහෙම කරන්නම්”
“හරි එහෙනම් මාව බස්සල ඔයා යන්නකෝ. හවස මාව ගන්න එන්න ඕන නෑ අද හරිද? ශාලු එක්ක ඉන්න. නැත්තං එයා තනියම නේ?”
“හා හරි අක්කේ.”
අද වරුණි සාරිය අදින්න හිතුවේ විමලේ මොනවගේ ප්‍රතිචාරයක් දක්වයිද බලන්න සාරි එක ඇඳලා ගියාම. ඒත් අද සර් ඔෆිස් එන නිසා වරුණිගේ හිතට පොඩි අවුලකුත් තිබුනා මොකද විමලේ එක්ක පහුගිය සතියේ හිටිය වගේ නිදහසේ ඉන්න වෙන්නේ නැති නිසා. ඒ නිසාම වරුණි කලින්ම ඔෆිස් එකට එන්න හිතුවේ සර් එන්න කලින් විමලේ මොනාහරි කරයි කියලා හිතලා. බයිසිකලෙන් බැහැලා යද්දී සමන්ට හවස එන්න එපා කිව්වෙත් ටිකක් පරක්කු වෙනකං ඉන්න හිතන් සර් යන්න පරක්කු වුනොත්. කොහොමත් ශාලිකා සමන් එක්ක සෙට් උනාට පස්සේ එයාට ගානක් නෑ කියලා වරුණි දන්නවා. ඔෆිස් එක ලඟට එද්දී දැක්කා විමලේ ඉන්නවා ඇතුලේ මොනාද කර කර,
“ගූඩ් මෝර්නින් විමලේ අන්කල්” විමලේ වරුණි ගූඩ් මොර්නින්ග් කිව්වම තමා හැරිලා බැලුවේ. වරුණි සාරි එකෙන් ඉන්නවා දැක්කම මිනිහට කට අරුනා.
“ගූඩ් මොර්නින්ග් වරුණි මිස්. අම්මෝ අද මිස්ගේ ලස්සන. ෂා මරු නේ?”
“අහ්හ් ඒ මොකෝ අද විතරක්. මොකෝ මම වෙනද කැතයිද අන්කල්?”
“නෑ නෑ මිස්. මං කිව්වේ අද අමුතුම ගතියක් තියෙනවා නේ සාරි එකක් ඇඳලා”
“ඇයි හොද නැද්ද මේක”
“හොද නැද්ද අහන්නේ පට්ට ලුක් එකක් නේ තියෙන්නේ අද. මාරු ගානට පුක එහෙමත් තද වෙලා ලස්සනයි නිකං නිලියක් වගේ. තව චුට්ටක් පාත්කරලා බුරිය පේන්න තිබුන නං තවත් ගති?”
“අපි කොහොමත් නිලියෝ වගේ තමා රඟපෑවේ නැති උනාට”
“කවුද කියන්නේ මිස්ට රඟපාන්න බෑ කියලා. එදත් රඟපෑවේ ලස්සනට?”
“රඟපෑවා?? ඒ කවද්ද විමලේ?”
“ඇයි එදා කැලේ ඇතුලෙදි කිතුල් රා බීල වෙරි වුනා වගේ?”
“කවුද අනේ රඟපෑවේ. වෙරි උනා තමා. ඔයා නේ පෙව්වේ?”
“මං ඉතින් එකයි නේ පෙව්වේ?”
“එකෙන් තමා පටන් ගන්නේ. ඇයි මතක නැද්ද ඊට පස්සේ බොන්න බොන්න කියලා පෙරැත්ත කරලා සිගරට් එකත් පෙව්වා..?”
“ඇත්තටම මිස්ට එදා වැදුනද හොදට?”
“ඔව් අන්කල්. මට මොනා උනාද කියලා මමවත් දන්නේ නෑ. ඊට පස්සේ උන කිසි දෙයක් මතක නෑනේ ඔය ගෙදරට ගෙනල්ල බස්සනක්න්?”
“එතකොට කෙසෙල් වත්තේ වුන දේවලුත් මතක නැද්ද?”
“මොන? කෝ මට මතක නෑනේ?” වරුණි බොරුවට නොදන්න විදියටම රඟපෑවා.
“මුකුත්ම මතක නැද්ද? පයිය කටට ගත්ත එකවත්?”
“මොකක්? එදා මං කටට ගත්තද? ඒ කොයි වෙලාවෙද??”
“ඇයි වත්තේදී ගත්තේ. කෙසෙල් එහෙමත් කාල?”
“අනේ ඔය කිසි දෙයක් මට නං මතක නෑ. ඔන්න බොරු නං කියන්න එපා. මේ ඒක නෙමේ. මේ කිසි දෙයක් වෙන කා එක්කවත් කියනව එහෙම නෙමේ මම රා බීපු කතාව.”
“නෑ නෑ පිස්සුද මිස්”
“අර සේන මුකුත් කියන එකක් නෑනේ.?”
“නෑ නෑ ඌ කට හොල්ලන්නෙ නෑ. ඒ ගැන මිස් බය වෙන්න එපා”
“එහෙනම් කමක් නෑ. කෝ ලොක්කා තාම නැත්තේ මොකෝ අදත් එන්නේ නැද්ද?”
“දන්නේ නෑ. මුකුත් කිව්වේ නං නෑ. මිස් එන්නකෝ පොඩ්ඩක් ලඟට සුවඳ පොඩ්ඩක් බලන්න?”
“අපෝ බෑ අංකල්. සර් අවොත් ඔක්කොම ඉවරයි”
“එයා එන්නේ නෑ අනේ දැන්ම. එන්නකෝ ඉතින්?”
“හ්ම්ම්ම් ඒ උනාට.”
“මෙහෙ එන්නකෝ මිස් එහෙනම් ඇතුලට.” එහෙම කියලා විමලේ වරුණිගේ අතින් අල්ලාගෙන වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල දොර වහගත්තා..
“අනේ අන්කල් සර් එන්න පලුවන්.?”
බය වෙන්න එපා වරුණි මිස්. එයා එන්නේ නෑ දැන්ම. එහෙම කියන ගමන් වරුණිගේ තොල් දෙක උරණ ගමන් පුක මිරිකන්න ගත්තා. වරුණිත් අකමැත්ත පෙන්නුවට කොයි වෙලේ හරි මෙහෙම දෙයක් වෙනවා නං කියලා බල බල හිටියේ. ඒ නිසා විමලේ පුක මිරිකද්දී වරුණි දීගෙන හිටියා විමලේ කරන දේට ඉඩ දීල. විමලේ පුක මිරිකන ගමන් සාරි එකට උඩින් ටික ටික සාරි එක උස්සල ගල් දෙක අතගාන්න ගත්තම වරුණි ගේ කකුල් දෙක ඉබේම පළල් වුනා. එහෙම පළල් වෙද්දී විමලේ වරුණිගේ පැන්ටිය අස්සෙන් අතදාල පුක මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම වැඩි වෙලාවක් කරන්න උනේ නෑ සර් ගේ වාහනේ සද්දේ ඇහුනා හරවනවා වගේ. වරුණි බයවෙච්ච පාර විමලේගේ තොල් වලින් තොල් දෙක පැත්තකට අරගෙන ඉක්මනට විමලේට කිව්වා
“අන්කල් ඔයා එලියට යන්න ඉක්මනට. මල මගුලක් වෙන්නේ නැත්තං දැන්?” එහෙම කියල විමලේව එලියට තල්ලු කරලා දොර වහගත්තා වොෂ් රූම් එකේ.
ඊට පස්සේ වරුණි කල්පනා කරේ අම්මෝ අනූ නාමයෙන් නේ බේරුනේ කියලා. ඒ උනත් හිතට අමුතු හැගීමක් දැනුනා උදේ පාන්දර එහෙම කරපු දේ නිසා දවසම ඉන්න පුළුවන් නේද කියලා. ඒ දේවල් ගැන හිතද්දී හැමදේම අමතක වෙනවා කියලා වරුණිට හිතුනා. ඊට පස්සේ මූන හෝදගෙන කොන්ඩෙත් හදාගෙන සාරි එක පොඩ්ඩක් පහලට වෙන්න පාත් කරා විමලේ කිව්ව නිසා. සර් දැක්කත් ගානක් නෑ කියලා වරුණිට ඒ වෙලේ හිතුනා. විනාඩි 5කට විතර පස්සේ වරුණි එලියට එද්දී සර් විමලේ එක්ක කාමරේ රහසින් වගේ මොනවද කතා වෙනවා ඇහුන නිසා ඇතුලට යන්නේ නැතුව සීට් එකට ඇවිල්ල වාඩි වුනා. ඒ උනත් හිතේ කුතුහලේ තියෙනවා මේ දෙන්නා මොනාද කතා වෙන්නේ කියලා දැනගන්න. හැම ගෑනියෙක්ට වගේම වරුණිටත් ඒ ගැන දැනගන්න ඕන උනත් විදියක් තිබුනේ නෑ. විමලේ එනකං ඉන්න වෙනවා මොනා උනත් ඒ ගැන දැනගන්න කියල බලාගෙන හිටියා.
ටික වෙලාවකින් විමලේ එලියට ආවම වරුණි ඔලුවෙන් ඇහුවා මොකද්ද කියලා. විමලේ රහසින් වගේ කිව්වා පස්සේ කියන්නම් කියලා. ඊට පස්සේ පුරුදු විදියට වැඩ ටික කරන්න පටන් ගත්තා. පැයකට විතර පස්සේ තමා සර් කාමරෙන් එලියට ආවේ
“කොහොමද වරුණි? පහු ගිය ටිකේ අවුලක් උනේ නෑ නේද? වැඩ ටික ශේප් එකේ කරගෙන ගියා නේ?”
“අනේ ඔව් සර්. කොහොමද සර් ගිය වැඩේ?”
“අහ්හ් ඒක අවුල්ක් නෑ. අද වරුණි මොකෝ සාරි ඇඳලා කවදාවත් නැතුව?” සර් කාරය කතාව වෙන පැත්තකට හරවන්න ඕන නිසා එහෙම ඇහුවේ ගිය ගමන ගැන වරුණි දන්නේ නෑ කියලා හිතලා.
“අහ්හ් නිකං සර්. මං කොහොමත් සාරිස් ගෙනාව නේ අදින්න කියලා. ඉතිං නිකමට හිතුනා අදින්න කියලා”
“ඒක හොදයි.”
ඒ එක්කම වගේ කෝල් එකක් ආව නිසා වරුණිට excuse කරලා කාමරේට ගිහිල්ල කතා කරා.කෝල් එකේ සද්දේ පොඩ්ඩක් වැඩි වෙද්දී වරුණිට තේරුණා wife එක්ක තමා කෝල් එක කියලා. විනාඩි 15කින් විතර සර් එලියට ආවේ විමලේට කතා කරන ගමන්
“විමලේ විමලේ”
“මේ එනවා සර්”
“විමලේ මට හදිස්සියක් වෙලා යනවා පොඩ්ඩක් ටවුන් එකට. සමහර විට එන්න හවස් උනොත් මම එහෙමම නවතිනවා”
“හා හරි සර්”
“උඹට මතක නේ කිව්වා දේවල්. මැඩම් ඇහුවොත් ඒ විදියටම කියනන් ඕන හරිද?”
“හරි සර්. මං එහෙම කියන්නම්.”
“මම යනවා එහෙනම්. කෝකටත් 6 විතර වෙනකං බලන්න මම එනකං?”
“හා හරි සර්.”
එහෙම කියල හදිස්සි ගමනින් සර් එලියට ගිහිල්ල වාහනේ අරගෙන ගියා යන්න. මුකුත් හිතාගන්න බැරුව වරුණි බලාගෙන හිටියා විමලේ දිහා,
“මොකෝ අන්කල් සීන් එක? මොකෝ ලොක්ක අප්සට් මූඩ් ආපු වෙලේ ඉඳල?”
“වැඩේ මාට්ටු වෙලා මිනිහ ගිය ගමන ගැන”
“මාට්ටු වෙලා ??කාටද?”
“වෙන කාටද ඉතින් සුප්‍රීම් කොට් එකට තමා?”
“අහ්හ්හ් කාටද? ලොක්කගේ wife ටද?”
“ඔව් ඔව්.”
“මල කෙළියයි. ඒ කොහොමද ඒ?”
“කවුරුහරි මොනාහරි කියල තියෙනවා. මම දන්නෙත් නෑ. මෙයා ඇවිල්ල නේ මේ සෙනසුරාදා මෙහෙ”
“නෑ... ඉතින් ඉතින්”
“මමත් හිටියේ නෑනේ සෙනසුරදා. ඉතින් මැඩම් ඔෆිස් එකට ඇවිල්ල බලල නැති පාර quarters එකට ගිහිල්ල. මුරකාරය කියලා ගෙදර යනවා කියලා ගියා කියලා”
“අම්මට සිරි. එතනම මාට්ටු නේ වැඩේ”
“මැඩම් ඉතින් හරි අමාරු කාරී නේ. මටත් කෝල් කරලා තිබුනා. මම පස්සේ දැක්කේ. කොහොම කොහොමහරි කනින් කොනින් කනට වැටිලා තියෙනවා මොනාහරි. පස්සේ ඉතිං ගෑනි මොනාහරි හෝඩුවාවක් හොයාගෙන දැන් පස්සේ පන්නනවා. ඔය දැනුත් ගියේ මැඩම් කතා කරලා තමා.”
“ආයේ මෙහෙට ඇවිල්ල මොන කෙලියක් කරයිද දන්නේ නෑ”
“නෑ මං හිතන්නේ නෑ ඔෆිස් එකට ඒවි කියලා.”
“එහෙනම් කමක් නෑ.”
“වරුණි මිස් මොකටද බය වෙන්නේ?”
“බයක් නෙමේ අනේ දන්නේ නැද්ද ගෑනු නේ. මාව දැක්කමත් මොනාහරි හිතන්න පුළුවන් නේ?”
“අනේ එයාට බම්බුගහගන්න කියන්න මිස්. මොනා හිතන්නද?”
“ගැණුනේ අන්කල්. දන්නවා නේ ඉතින්?”
“එකනේ මිස් අපි මෙහෙම ඉන්නේ. කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑනේ?”
“ඔව් ඔව් වටේම ඒවට කොට කොට ඉන්න පුළුවන් නේ?”
“දැන් නං ඉතින් වටේ යන්නේ නෑනේ ඔයාට නේ කොටන්නේ?”
“ආ මෙන්න. දැන් කවුද කිව්වේ ඔයාට කොටන්න දෙනවා කියලා?”
“හරි හරි කවදා හරි දෙනකං බලන් ඉන්නවා?”
“අන්න එහෙම එන්න හරිද?”
“ඒකෙන් මේකෙන් කොහොම හරි අපි දෙන්නට තමා වාසිය?”
“ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් සර් කාරය ආයේ එන්නේ නෑනේ අද දවසටම?”
“ආ ඔව් ඔව් ඔයාට නං හොදයෝ ඉතින්?”
“ඇයි මිස්ට හොද නැද්ද?”
“මට මොකද්ද හොදේ??”
“ඇයි මාත් එක්ක ෆන් එකක් ගන්න?”
“අනේ මේ මේ මේක ඇතුලේ ගත්ත ෆන් නිසා වෙලා තියෙන දේ පේනවා නේ?”
“ඒ මොකද්ද ඒ?”
“මොකද්ද? ඇයි සමන් කොල්ල දැක්කේ ඔක්කොම”
“හරි ඉතින් ඌ මොකෝ වෙන්නේ දැක්කම. ඔයත් ඌට පුක දීගෙන හිටියේ යස අගේට අතේ ගහන්න”
“හරි හරි එවලින් වැඩක් නෑනේ?”
“ඔව් ඔව් එවලින් වැඩක් නෑ අපි පොඩි සැපක් ගමු මිස්. බොසා ආයේ එන්නේ නෑ එක ෂුවර්?”
“අනේ අන්කල්?”
“බය වෙන්න එපා. අද සාරි එක ඇඳලා ආපු එකේ පොඩි වැඩක් කරමුද?”
“ඒ මොකද්ද ඒ?”
“ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා විමලේ ලඟට ඇවිල්ල වරුණිව නැගිට්ටලා පිටි පස්සෙන් හේත්තු වෙලා ජැක් ගහනව වගේ පයිය හේත්තු කරලා පුකට තද කරා. එහෙම කරන ගමන් සාරි එක අස්සෙන් අත දාල බඩ අතගාන්න ගත්තා. වරුණිත් බොරුවට අකමැත්ත පෙන්නලා කරන්න ඉඩ දීගෙන හිටියා. විමලේ ගේ ගොරෝසු අත් සිනිදු බඩේ වදිද්දී වරුණිගේ මුළු ඇඟම හිරි වැටීගෙන වගේ ගියා. එහෙම කරන ගමන් වරුණිව ඉස්සරහට නවල පුක තව හොදට පයියට තද කරගත්තා.
“අනේ අන්කල්. මොකෙක් හරි ආවොත්?”
“මොකෙක්වත් එනෙන් නෑ මිස්. අවොත් එන එකාටත් පුකේ ඇරලා යවන්නේ?”
“අපෝ ඔය කොල්ලොත් ගහනවද අන්කල්?”
“අද වෙනකන් නං නෑ. එත් ඔයාට සැප දෙන වෙලාවට මොකෙක් හරි අවොත් අරිනවා”
“හි හි ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් හැමදාම ඔයාට සැපක් දෙන්න සෙට් වෙද්දී මොකෙක් හරි කඩා පාත් වෙනවා නේ?”
“හ්ම්ම්ම්ම්” එහෙම කරන ගමන් විමලේ වරුණිගේ සාරි එක උස්සල අන්ඩර් ස්කර්ට් එක ගලවලා පහලට දැම්මා
“අනේ අන්කල්. ඔය මොකද්ද කරේ අනේ?”
“අද ඔයා ඔෆිස් එකේ ඉන්නේ ඔහොම හවස් වෙනකම්ම. වෙනදට පැන්ටිය නැතුව නේ ඉන්නේ?”
“අනේ අනේ අන්කල්. ඔහොම ඉන්නකොට මොකෙක් හරි අවොත් විනාසයි නේ?”
“නෑ අද කවුරුත් එන එකක් නෑ . අවොත් ඔයා වාඩි වෙලාම ඉන්න”
“ඔයා නං කියයි. මේක අස්සෙන් පැන්ටිය පේනවා නේ”
“ඉතින් හොදයි නේ. අද මට පැන්ටිය බලල අතේ ගහන්න පුළුවන් නේ ඔයාගේ සාරි එක අස්සෙන්”
“ඔයා අතේ ගහන එක නෙමේ නේ වැඩේ. කවුරුහරි ආවොත් නේ.”
“කවුරුත් එන්නේ නෑ. බය නැතුව ඉන්නකෝ?”
“හරි එහෙනම් දැන් ඔයා යන්න, මම වාඩි වෙලා ඉන්නම්”
“හරි. හවසට ගෙදර යන්නෙත් ඔහොම හොදද?”
“මොකක් මෙහෙම? පාරේ. අනේ බෑ.”
“අපි කළුවර වැටුනම යමු. මම ගිහිල්ල දාන්නම්”
“ආ ඒක නෙමේ මට ඔයාට කියනන් බැරි උනානේ?”
“ඒ මොකද්ද?”
“අර මගේ යාළුවා ශාලිකා.”
“ඔව්. අර එදා ෆෝන් එකෙන් කතා කරේ?”
“ඔව් ඔව් එයා තමා. ඊයේ මෙයා මෙහෙ ආව නේ?”
“කොහෙද මෙහෙ? තනියම??”
“ඔව් නේ අනේ. මට කිව්වෙත් නෑ.”
“කෝ දැන් ඉතින්?”
“ගෙදර ඉන්නවා. මං අද කලින් යන්න හිතන් ආවෙත් සර්ට කියලා. ඒකත් ඔක්කොම අවුල් ගියානේ අනේ?”
“දැන් මොකද කරන්නේ. එයා මොකෝ ඇවිල්ල තියෙන්නේ?”
“දන්නේ නැද්ද. නිකන් ඉන්නවා කියලා මාව බලන්න ඇවිල්ලා?”
“අයියෝ ඒකත් එහෙමද? ඒ කියන්නේ අපිට සැපක් ගන්න චාන්ස් එක නැති වෙනවා නේ?”
“ඒ මොකෝ ඒ?”
“ඇයි ඉතින් ඔයා කලින් යනවා නේ?”
“දැන් කවුද යනවා කිව්වේ?”
“ඇයි දැන් මිස් කිව්වේ සර්ට කියලා යන් ආවේ කියලා”
“ඉතින් කිව්වට තාම ගියේ නෑනේ?”
“මිස් යන්නේ නැද්ද ඉතින්?”
“බලමුකෝ. මම සමන් ට කිව්වා එයා පොඩ්ඩක් ගම වටේ එක්කන් යන්න කියලා.?”
“හා එහෙනම් කමක් නෑ . එයා කොච්චර දවසක් ඉන්නවද?”
“සතියක් හමාරක් ඉඳීවි”
“එහෙමද? මොනහරි ඕන නං කියන්න. මම ගෙනල්ල දෙන්නම් මිස්?”
“බලමු. ඕන උනොත් කියන්නම්කො. එක නෙමේ දැන් මගේ යට සාය ගැලෙව්වා නේ. අද ඔයත් ජොකා නැතුව ඉන්න ඕන ඔෆිස් එකේ. හරිද?”
“ඔයා කියනව නං කලිසමත් නැතුව ඉන්නම්කො?”
“නෑ නෑ ජොකා නැතුව හිටියම ඇති. කලිසම ගලවන්න ඕන නෑ”
“හරි ඉන්නකෝ එහෙනම්. මම ගලවල එන්නම්”
“හි හි හි හරි එන්නකෝ. හැබෑයි ඉතින් කෙසෙල් ගෙඩිය කෙලින් වෙලාම තියේවි?”
“ඔයාගේ නේ දැන් ඒ කෙසෙල් ගෙඩිය. ඕන වෙලාවක කන්න පුළුවන් නේ?”
“අනේ නෑ මගේ නං නෙමේ ඕවා. ඕකට අයිති කාරයෝ ඕන තරම් ඉන්නවා නේ මේ ගමේ”
“ඒ උනාට දැන් ඒක අයිති වරුණි මිස්ට නේ?”
“අපෝ එපා. මට ඔය කිසි දේක අයිතිවාසිකම් නං එපා”
“ඒ මොකෝ මිස් ඒ?”
“එහෙම තමා. ඒ නිසා ඔයා වැඩි දේවල් බලාපොරොත්තු නොවී ඉන්න තරමට හොදයි අංකල්?”
“හරි හරි. ඉන්නකෝ” එහෙම කියලා විමලේ ගියාට පස්සේ වරුණි ෆෝන් එක අරගෙන ශාලු ට කෝල් එකක් ගත්තා.
“හෙලෝ කෙල්ලේ. මොකෝ කරන්නේ?”
“මොනා කරන්නද බං. මේ සමන් එක්ක වත්තේ අඹ කඩනවා?”
“උඹ අඹ කැඩුවට කමක් නෑ ඉල්ලලා අඹ ගන්න එහෙම යනවා නෙමේ?”
“උඹ කියන්න ඕන නෑ. මම කොහොමත් අල්ලලම ඉඹ ගන්නවා ඉඳපන් කෝ?”
“අනේ අනේ. උඹ නං”
“මේ එක නෙමේ. අද විමලය මුකුත් කරේ නැද්ද?”
“ඌ මොනා කරන්නද බං ඔෆිස් එකේ?”
“අනේ නිකන්ම ඉන්නවා ඇති. අඩු තරමින් ඇඟිල්ලවත් ගහනවා ඇති උඹට ඕකා. ඒක නං මට ෂුවර්?”
“අනේ පලයන් යන්න.”
එහෙම කතා කරන අතරේ විමලේ ජොකා ගලවල ඇවිල්ල වරුණි ඉස්සරහ හිට ගත්තා. වරුනිට පේනවා දැන් විමල්ගේ පයිය කෙලින් වෙලා කලිසමේ පැත්තට පිම්බිලා තියෙනවා කියලා. විමලේ තව ලඟට ඇවිල්ල වරුනිගේ අනිත් අත අරගෙන පයිය උඩින් තියල පොඩ්ඩක් අත ගෑව්වා. වරුනිත් කෝල් එකේ ඉන්න ගමන් විමලේට කරන්න ඉඩ දීල ඔහේ හිටියා. එහෙම කරන ගමන් විමල් මොනාද කියන්න ගියාම ඇඟිල්ල කටට තියල කිව්වා මුකුත් කතා කරන්න එපා කියලා.
“මේ ඇත්ත කියපන්. විමලය ඇඟිල්ල ගහනව නේද උඹට ඔෆිස් එකේදී?”
“පිස්සුද යකෝ උඹට. උඹ වගේ කියලා හිතුවද මම?”
“අනේ පලයන් යන්න. කටට ගන්න හොදයි. ඇඟිල්ල ගහන්න හොද නෑ.?”
“පලයන් යන්න. මම තියනව.මම සමන්ට කිව්වා උඹව ගම වටේ එක්කන් යන්න කියලා.”
“ඔව් ඔව් කොල්ල කිව්වා මාව බයික් එකේ තියන් යන්නම් කියලා”
“ආ උඹත් අකමැති ඇති නේ ඒකට නං?”
“උඹට හොද නං මට බැරි මොකෝ?”
“හරි හරි. මම තියෙනවා එහෙනම්. හවස හම්බ වෙමු?”
“ඔව් ඔව්. අදත් කටට අරගෙනම වරෙන්.?”
“පලයන් යන්න”
කෝල් එක ඉවර වෙද්දී වරුණි දන්නෙම නැතුව විමලේ සිප් එක ඇරලා කලිසම අස්සට වරුණිගේ අත දාලා පයිය අල්ලන්න දීල. වරුනිත් ඒ වෙලේ දන්නෙම නැතුව කෝල් එකේ සිහියෙන් පයිය අතගානවා කලිසම අස්සට අත දාල.
“කවුද මිස්?”
“අහ්හ්හ් අන්කල් මේ මොකද මේ කරන්නේ?”
“හරි මිස්. දැන් පටන් ගත්ත එක දිගටම කරන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් යාළුවා කතා කරේ?”
“මොනාද කියන්නේ යාළුවා”
“ඒකිට පිස්සු අංකල්.?”
“එකිටද නැත්තං මිස්ටද?”
“ඔයා තමයි මේ ඔක්කොටම මුල?”
“මම? ඒ මොකද ඒ ?”
“ඒ මොකද තමයි. මෙතන පයිය වල් එළියේ දාගෙන ඉඳල?”
“ඉතින් ඔයත් ආසයි නේ සුදු මිස්. බොරුවට පානිය දැම්මට?”
“අනේ මේ යනවා යන්න. ඔහොම කියනව නං මෙහෙමවත් කරන්නේ නෑ?”
“අපෝ නෑ නෑ මැණික. පොඩි විහිළුවක් කරේ?”
“එන්න එපා ඕන නැති විහිලු කරන්න. යන්න යන්න මෙතනින්?”
වරුණි බොරු තරහක් පෙන්නලා අත එලියට ගත්තා කලිසමෙන්. විමලේට හිතුනා මටත් කට පරිස්සම් කරගන්න බෑනේ කියලා. ගානට සෙට් වේගෙන එද්දිම කෙලව ගත්තා නේ.
“යන් අන්කල් ගිහිල්ල වැඩක් කරගන්න?”
“තරහ ගණන් එපා මිස්. විහිළුවක් නේ කරේ?”
“ඕන නෑ එහෙම විහිලු කරනවා නං ආයේ මාත් එක්ක?”
“නෑ නෑ මිස්. සොරි ඉතින්?”
“යන්න යන්න දැන් ඉතින් මෙතනින්?” විමලේ කරන්න දෙයක් නැති නිසා එතනින් අයින් වෙලා ගියා සිපර් එකත් හදාගෙන.
වරුණිගේ අත ගෑවුනත් බඩු යන්න එනවා කියලා විමලේට හිතුනේ ඒ වෙද්දීත් ටොපාට ජූස් ඇවිල්ල තිබුන නිසා. කට නිසා ඔක්කොම කරගන්නේ කියලා තමන්ටම බැන බැන යන්න ගියා එතනින් වරුණිට තනියම හිනා මිනිහ යන විදිය දැකල. පව් කියල හිතුනත් පොඩ්ඩක් මිනිහව නටවන්න ඕනා කියලා හිතල තමන්ගේ වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. යට සයක් නැතුව මෙහෙම සාරියක් ඇදන් ඉන්නේ පලවෙනි වතාවට නිසා ඒක හිතට අවුල් උනත් විමල්ගේ ආසාව නේ කියලා හිතල නිකං හිටියා. වරුණි ජනේලෙන් බලද්දී දැක්කා විමලේ සිගරට් එකක් පත්තු කරගෙන එලියට වෙලා උරණව.
මේ අතර ශාලු කිව්වා වගේ සමන් එක්ක අඹ ගහ යටට වෙලා අඹ කඩන ගමන් බැලුවේ කොල්ලව කොහොමද සෙට් කරගන්නේ කියලා
“සමන් දැන් ඔයා අද මට මොනාද පෙන්නන්න එක්කං යන්නේ?”
“මිස් මොනාද බලන්න ආසා?”
“මම ආස දේවල් නං තියෙනවා. ඒත් බලන්න පුළුවන් වේවිද දන්නේ නෑනේ? . මේ ඒක නෙමේ මට මිස් කියන්න එපා කොල්ලෝ. වරු ට වගේ අක්කා කියන්න”
“එහෙම කමක් නැද්ද?”
“අනේ මොනා වෙනවද. පිස්සු නැතුව එහෙම කියන්න.”
“හා අක්කේ”
“මේ දවස්වල වහිනවද සමන්?”
“ඔව් අක්කේ. හවස් වරුවේ ගොඩක් වෙලාවට වහිනවා”
“ආහ්හ් ෂෝක් නේ එහෙනම්?” ඒ කතාවත් එක්ක ශාලු ට idea එකක් ආව සමන්ව වැඩකට සෙට් කරගන්න පුළුවන් විදියක්.
“එහෙනම් අපි අද පොඩි රවුමක් දාමුද ඔයාගේ බයික් එකේම?”
“අක්කට යන්න පුළුවන් නං මම එක්කං යන්නම්?”
“ඕක මොකද්ද කොල්ලෝ. හැමදාම කාර් එකේ යන එකේ අද වෙනසකට එක්ක බයික් එකේ යමු.”
“හා හරි අක්කේ”
“මාව අර වැව් තාවුල්ලේ උඩින් එක්කං යන්න පුලුවන්ද? ඒ හරියේ කැලේ එහෙමත් තියෙනවා නේද?”
“ඔව් අක්කේ. වැව් කොනේ ඇතුලට යන්න පුළුවන් කැලේ ට”
“ඒ හරියට මිනිස්සු යනවද? සත්තු ඉන්නවද?”
“අලි තමා ඉන්නේ. ඒත් ඒ පැත්තට එන්නේ එක කාලෙකට විතරයි වැස්ස නැති කාලෙට.”
“එහෙමද? අපිට ඒ පැත්තට යන්න පුලුවන්ද?”
“ඔව් පුලුවන්. මම එක්කං යන්නම්”
“මරු මරු.”
“වරුණි අක්කට කිව්වද අක්කේ?”
“ඔව් මම කිව්වා ඔයා එක්ක ඇවිදින්න යන්න ඉන්නේ කියලා. යන තැනක් ගැන නං දන්නේ නෑ කියනන් ඉතින්?”
“හා මම කියන්නම් එයාට එහෙනම්.”
“අනේ ඕන නෑ කොල්ලෝ. එයා දන්නවා මම ඕන තැනක යනවා කියලා. අපි දෙන්න යමු.”
“හරි අක්කේ එහෙනම් යමු.”
“මෙහෙම කමක් නැද්ද ඇඳලා ඉන්න එක?” ඒ වෙලේ ශාලු ඇඳලා හිටියේ ෂොට් එකක් ගල් දෙක බාගයක් විතර එළියේ ඒකට. සමන් එහෙම දකින්න ආස උනත් ගමේ එහෙම යන එක හොද නෑ කියලා හිතුන නිසා කිව්වා.
“අක්කේ පුළුවන නං ටිකක් දිග එකක් අදින්න. ගමේ යද්දී දනනවා නේ නැත්තං?”
“හ්හ් හරි. ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා ශාලු ගියා ඇදුම මාරු කරගෙන එන්න කියලා. සමන්ට මාර පල්ලම පෑදුනේ කියලා හිතුනා. වරුණි එක්ක මුකුත් කරගන්න බැරුව ඉන්නකොට මේ අක්කා එක්ක ගම වටේ බයික් එකේ යනවා කියලා හිතද්දී කොල්ලගේ පයිය කෙලින් වෙන්න ගත්තා. වරුණි වගේ නැතත් ශාලු ගේ පුක ලොකුවට තියෙන නිසා සමන් කැමැත්තෙන් හිටියේ බයිකේ එකේ දාගෙන යන්න. ටික වෙලාවකින් ශාලු ආවා ලෙගින් එකක් ඇඳලා ටොප් එකක් tight වෙන්නම.
“මේක අවුලක් නැද්ද සමන්?”
“හා ඒක ශේප් අක්කේ”
“හරි එහෙනම් යමු.”
“හා අක්කේ” එහෙම කියලා සමන් බයික් එක අරන් හරවල නැගල ශාලුට නගින්න කිව්වා.
ශාලු කාලෙකින් බයික් එකක යන්නේ. දන්න කාලෙකින් කොහෙවත් එහෙම කා එක්කවත් ඩබල් දාල ගිහිල්ල තිබුනේ නෑ තනියම පැද්දට.
නැගල සමන්ගේ අතට හේත්තු වුනාම සමන් යන්න පටන් ගත්තා. මොනා උනත් සමන් මුකුත් කරන්න බය උනා වරුනිට කරනවා වගේ. ඒ නිසා ඉක්මන් වෙන්නේ නැතුව ශේප් එකේ බයික් එක පදින්න ගත්තා. හිතල නැතත් ශාලුගේ පුක ලොකු නිසා කකුල පුකේ ඇතිල්ලෙනවා පදිනකොට.
“අපි යන්නේ වරු ගේ ඔෆිස් එක පැත්තෙන්ද සමන්?”
“නෑ අක්කේ. මම අනිත් පැත්තෙන් යන්න බැලුවේ. ඒක ළඟ නිසා”
“කමක් නෑ. ඒ පැත්තට ගිහිල්ල කියලම යමුද?”
“හා අක්කේ. එහෙනම් යමු”
ශාලු ඒ වෙලේ හිතුවේ වරුණිගේ ඔෆිස් එක පැත්තට ඔලුව දාල කෙල්ල මොනාද කරන්නේ කියලා බලල යන්න. ඊට වඩා ඉක්මනටම සමන් එක්ක සෙට් වෙන්න ආසාව තිබුනා.
**************************************************************
දවල්ට කාල ඉවර වෙලා වරුණි වැඩ ටිකක් කර කර ඉන්න ගමන් විමල් ට කතා කරා කිසි වෙනසක් නැතුව. ඒ වෙලේ වැහි ඇදිරිය එක්ක පරිසරේ කළුවර වෙන්න ගත්ත නිසා වරුණිට වැඩ කරන්න කම්මැලි හිතුනා. ඊටත් වඩා වෙන දේවල් තමා ඔලුවේ වැඩ කරේ. මොනා උනත් වරුණිට දැන් විමලේ එක්ක එහෙම කතා නොකර ඉන්න බෑ. මොකද වරුණිගේ යටි හිත ආස කරා විමලේගේ වැඩ වලට,
“අනක්ල් පොඩ්ඩක් එන්නකෝ?”
“එනවා වරුණි මිස්. ඇයි මිස් කතා කරේ”
“මේ සර්ට කෝල් එකක් දීල බලන්නකෝ අද එනවද නැද්ද කියලා.?”
“ඒ මොකෝ මිස් ඒ ?”
“නෑ අනේ. එන්නේ නැත්තං මේ වැඩ හදිස්සියේ ඉවර කරන්න ඕන නෑනේ. ඒකයි?” වරුණි එහෙම කිව්වට ඇත්තටම ඒක නෙමේ උවමනාව තිබුනේ.
“හරි ඉන්නකෝ එහෙනම්. මම කෝල් එකක් අරගෙන බලන්නම්” එහෙම කියලා විමල් එතන ඉඳගෙනම කෝල් එකක් ගත්තා.
මිනිහා කෝල් එක ගන්න වෙලාවේ වරුණිගේ ඇහැ ගියේ විමල්ගේ පයිය දිහාවට. මිනිහ තාමත් ජොකා නැතුව ඉන්නේ කියලා වරුණි දැක්කා. හිනා වෙලා ආයේ අහක බලාගත්තා.
දෙපාරක් විතර කෝල් කරාට පස්සේ තමා ෆෝන් එක ආන්සර් කරේ
“හලෝ සර්. මොකෝ තත්වේ. මැඩම් ගියාද?”
“මොන පිස්සුද බං. මේ ගෑනි දැන්ම යන පාටක් නෑ.”
“ඒකත් එහෙමද? ඒ කියන්නේ සර්ට අද එන්න වෙන්නේ නැද්ද ඔෆිස් එක පැත්තේ?”
“ඒ වගේ තමා. මොකද මෙයා අරහේ යන්න ට්‍රයි එක. මම මේ කොන්ට්‍රෝල් කරගෙන ඉන්නේ?”
“ඒකත් එහෙමද? මාවත් ඇහුවද?”
“ඔව් ඔව්. මම කිව්වා උඹ මේ දවස්වල ඔෆිස් එකේ නෑ කියලා. කැලේ වැඩ වලට හැමදාම යනවා කියලා”
“ඒක හොදයි. එහෙනම් සර් වරුණි මිස්ට වැඩ ඉවර කරලා යන්න කියන්නම් නේද? සර් එනකං ඉන්න ඕන නෑනේ?”
“ඔව්. කෙල්ලට කියපන් මගේ වැඩ ටිකත් බලාගන්න කියලා. හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් කෝල්ස් මොනාහරි අවොත් පොඩි බොරුවක් කියලා ශේප් කරන්න කියන්න?”
“හා හරි සර්. එහෙනම් මම මිස්ට කියන්නම් එහෙම කරන්න කියලා”
“ඔව්. හෙටත් එන්න බැරි වේවි. එහෙම උනොත් මේ සතියත් දෙන්න එක්ක වැඩ කරගෙන යන්න. මට කොහොමත් ගෙදර යන්න වේවි වගේ”
“අහ්හ් එහෙමද? හරි සර්”
“මම තියනවා එහෙනම්. උඹ කොහොමත් අර පැත්තේ යන් එපා ටික දවසකට. මොකද උඹත් හවුල් කියලා දැන ගත්තොත් වැඩේ තව දෙල් වෙනවා”
“ඔව් සර්. මම නොගිහින් ඉන්නම්” එහෙම කියල කෝල් එක කට් කරලා වල් හිනාවක් දැම්මා වරුණි දිහාවට.
“මොකෝ අනේ නිකං අමුතු බැල්මක් දාන්නේ. ලොක්කා මොනාද කියන්නේ?”
“ඔන්න මිස් අපිට තව සතියක්ම තියෙනවා?”
“ඒ කිව්වේ?”
“සර් මේ සතියෙත් එන්නේ නෑ කිව්වා. සීන් එක දරුණු වෙලා. ලොක්කට ගෙදර යන්න වෙන සීන් එකක් ලු තියෙන්නේ?”
“ෂා එහෙනම් මරු නේ.”
“ඒකනේ කියන්නේ. අපි දෙන්නට සැපක් අරගෙන ඉන්න පුළුවන් දෙයියනේ කියලා”
“ආස ඇති නේද?”
“අම්මෝ කවුද අනේ ආස නැත්තේ මේ වගේ පට්ට sexy කෑල්ලක් ළඟ තියාගෙන සැප ගන්න”
“අනේ යන්න යන්න”
“මිස් ඉතින් දැන් මගේ වල් හුත්තිනේ!!!” එහෙම කියල විමලේ වරුණි ලඟට ඇවිල්ල පුටුව ලගට කරගෙන වාඩි වුනේ සාරි එක අස්සෙන් අතදාල බඩ අතගාන ගමන්.
වරුනිටත් ඒ වෙලේ “හ්ම්ම්” කියලා කියවුනේ කොයි වෙළෙද මේ වගේ දෙයක් වෙන්නේ කියලා බල බල හිටපු නිසා ආයෙම.
විමලේ බඩ අතගාන ගමන් බුරියට ඇඟිල්ල දාල ගහන්න ගත්තා නිකන් හිලට ඇඟිල්ලෙන් හුකනවා වගේ දැනෙන්න. එහෙම ටික වෙලාවක් කරලා ඊට පස්සේ අත උඩට ගෙනල්ල ගෙඩි දෙක හැට්ටේට උඩින් මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම දිගටම කරද්දී වරුණි ගේ ඇස් දෙක ඉබේම පියවුනා ආසාව වැඩි කමටම. එහෙම කරන ගමන් සාරි එකේ පොට පැත්තට කරන්න හැදුවම වරුණි කිව්වා.
“අන්කල්. දොර ඇරලා නිසා කවුරුහරි එන්න පුළුවන් නේ?”
“ඉන්නකෝ මිස් එහෙනම්. මිස් එහෙන්ම පිටි පස්ස පැත්තට යන්නකෝ. මම දොර වහල දාල එන්නම්.”
“හ්ම්ම්ම්” ඒ වෙලේ විමලෙගේ ඔලුවට ආවේ වෙන අදහසක්. ඒ නිසයි වරුණිට පිටි පස්සට යන්න කිව්වේ.
විමලේ කිව්වා නිසා වරුණි නැගිටලා ඇතුලේ කාමෙර්ට ගියා පිටි පස්සට යන්න. ඔෆිස් එක පිටි පස්සේ කැලේ නිසා කවුරුවත් ඒ පැත්තට එන්නේ නෑ. ටික වෙලාවකින් විමලේ ඇවිල්ල පිටි පස්සෙන් වරුණිව බදාගත්තේ පයිය පුකට තද කරන ගමන්. ඒ වෙද්දීත් මිනිහගේ පයිය යකඩයක් වගේ කෙලින් වෙලා තිබුනේ. ඒ එක්කම වගේ පොඩි පොදයක් වැටෙන්න ගත්තා සීතලත් එක්ක,
“අංකල් වහින්න යන්නේ. සීතලත් එක්ක?”
“ඉතින් හොදයි නේ මිස්. අපි දෙන්නට කියාපු වෙලාව?”
“හ්ම්ම් ඒ උනාට මේක ඇතුලේ?”
“බය වෙන්න දෙයක් නෑ. මම දොර වහල ආවේ. එන කවුරු උනත් හැරිලා යාවි”
“හ්ම්ම්ම් ඔයා තමයි දවසකත් මිනිහා”
“ඒ මොකෝ මිස්?”
“කොහොම හරි වැඩේ කරගන්නවා නේ?”
“මිසුත් ආසයි නේ ඉතින්. මමත් ආසයි?”
“හ්ම්ම්ම් ඒ උනාට මට බයයි අන්කල්?”
“ඒ මොකටද?”
“මේ දේවල් කොහෙන් කොහොම නවතීද කියලා. කවුරු හරි දැන ගත්ත දවසට?”
“මිස්ගේ හස්බන්ඩ් මෙහෙ එන්නේ නෑනේ. ඒ නිසා බය වෙන්න එපා. මෙහෙ උන් මොනහරි කියනන් අවොත් ඒවා මම බලාගන්නම්”
“එයා නං මෙහෙ එන්නේ නෑ.?”
“එහෙනම් මොකටද බය වෙන්නේ. මේ වෙලාවේ සැපක් අරගෙන ඉමු මිස්. සීතලත් එක්ක සිගරට් එකක් දෙන්නද?”
“හ්ම්ම්ම් ඔය පත්තු කරලා දෙන්නකෝ එහෙනම්”
“දැන් වරුණිට මේ දේවල් එක්ක ඒවත් ගානක් නැති වෙලා තියෙන්නේ. ඒ නිසා විමලේ කියන දෙයක් කරනවා දැන්.
විමලේ සිගරට් එකක් පත්තු කරලා වරුණිගේ තොල් අතරේ තියල පාත් වුනා වරුණිගේ ඉස්සරහ. ඊට පස්සේ වරුනිව අනිත් පැත්ත හරවල පුක කිස් කරන්න ගත්ත තොල් වලින්. එහෙම කරද්දී වරුණි ඇස් පියාගෙන්ම සිගරට් එක උරන්න ගත්තා. ඒ එක්කම වැස්සත් පොඩ්ඩක් විතර වැඩි වෙන්න ගත්ත නිසා සීතලත් වැඩි වෙද්දී වරුණිට ෆීලින්ග්ස් එන්න ගත්තා. විමලේ දැන් සාරි එක උස්සල ඔලුව අස්සේ ඔබගෙන ගල් දෙක කිස් කරනවා. වරුණිට නොදැනීම කකුල් දෙක පළල් වෙලා විමලෙට ඉඩ හදල දුන්නා තව අස්සට ඔබල කිම්බට කිට්ටු වෙන්න. විමලෙත් දන්න සෙල්ලම් ඔක්කොම දාල වරුනිට සැප දෙන්න ගත්තේ ඉක්මනටම පයිය හිලට බස්සන්න ඕන කියන ආසාව නිසා.
**************************************************************
සමන් ශාලු එක්ක ඔෆිස් එකට එද්දී දොර වහල නිසා සමන් දැන ගත්තා අදත් සීන් එකක් යනවා තමා කියලා
“මේකද සමන් ඔෆිස් එක?”
“ඔව් අක්කේ?”
“කෝ ඔෆිස් එක වහලනේ කොල්ලෝ?”
“ඒක තමා අක්කේ මාත් බැලුවේ. වහන්න නං හේතුවක් නෑ?”
“සමන්ට කියන්න හිතුනේ නෑ මොකද්ද වෙනවා ඇත්තේ කියලා ඇතුලේ. ශාලුත් දැනගත්තා මොනා හරි සීන් එකක් යනවා ඇති කියලා.”
“අපි පිටි පස්සෙන් ගිහිල්ල බලමුද?”
“හා අක්කේ. ඔයා ඔහොම ඔය පැත්තෙන් යන්න. මම බයික් එක තියල එන්නම්”
එහෙම කියල සමන් අත දික් කරලා යන්න පාර පෙන්නුවම ශාලු ඒ පැත්තට ගියා. පොඩියට පොදේකුත් යන නිසා ඉක්මනට සමන් පෙන්නපු පැත්තට ගිහිල්ල පිටි පස්සට හැරෙද්දීම දැක්ක දෙයින් ශාලු එහෙමම නැවතුනා.
“මං හිතුව හරි. මේකි මට පානිය දාල නාකිය එක්ක සැප ගන්නවා. හොර කෙල්ල.”
ඒ වෙද්දී විමලේ පයිය එලියට අරගෙන වරුණිට කියලා අතේ ගස්සනවා. විමල්ගේ පිටි පස්සේ ඉඳන් අත ඉස්සරහට දාල පයියම එලියට දාල තමා අතේ ගගහ හිටියේ ඒ වෙලේ. ඒ නිසා විමල්ගේ කොන නැවුන පයිය ඔක්කොම එළියේ ටොපත් ලොකුවට තියෙනවා.
ඒක දැක්කම ශාලු ට කටට කෙල ඉනුවා. සයිස් එකත් ලොකුවට තියෙන නිසා. සමන් ඇවිල්ල මොනා කරයිද කියලා බය උන නිසා ශාලු පිටි පස්ස බලද්දී දැක්කා සමන් එනවා. ඊට පස්සේ ශාලු අතින් එතනම නවතින්න කියලා සමන්ට කිව්වා කෑ ගහන් එපා කියලා. ශාලු දන්නේ නෑ සමන් මේ දේවල් දන්නවා කියලා. ඊට පස්සේ ආයේ බලද්දී ශාලු දැක්කා වරුණි විමල්ගේ පයිය කටේ ඔබගෙන උරණව සාරි එකේ පොටත් පහලට දාගෙන. ඒක දැක්කම ශාලුට කියවුනා
“යකෝ මේ හුත්ති මටත් වඩා වේසියෙක් වෙලා නේ. මරු කෙල්ලේ. උඹට ඔහොම හරි සැපක් ගන්න සෙට් උන එක නං හොදයි වේලි වේලි ඉනන්වට වඩා.”
වරුණි ආසාවෙන් විමල්ගේ පයිය උරණව දැක්කම ශාලුටත් ගිහිල්ල ඒක කටට ගන්න තිබුන නං කියලා හිතුනා. එහෙම ටික වෙලාවක් කරද්දී ශාලු දැක්කා වරුණි පයිය එලියට අරගෙන ආයේ අතේ ගහන්න පටන් ගණන්ව. දෙන්නම මුණු කාමයෙන් පිස්සු වැටිලා කියල ශාලුට පෙනුනා,
“වරුණි හුත්තියේ. කටට අරගෙන කටේම ඇරගනින් කෙල්ලේ”
“අනේ බෑ හුත්තෝ. අද මට ඕනා මුනේ යවාගන්න”
“ඒකත් එහෙමද? එහෙනම් බලගනින්කෝ වේසියේ විමල්ගේ කැරි උඹේ මුණ පුරාවට යන හැටි”
එහෙම කියලා මිනිහ තව පයිය මුනට ලං කරා වරුණිගේ. වරුණි ඒ එක්කම අතේ ගහන වේගේ වැඩි කරන්න ගත්තා ඉක්මනට බඩු යවන්න ඕන නිසා. විනාඩියක් විතර ගහද්දි විමලේ දඟලනවා වගේ දැක්ක බඩු යන්න කිට්ටු වෙලා. ඒ එකක්ම දැක්කා වරුණිගේ මුනට කැරි ලෝඩ් එකක් විදිනවා සැරින් සැරේ. වරුණිත් මුණ අල්ලාගෙන හිටියා ඇස් පියාගෙනම ඔක්කොම බඩු යනකං. වැඩේ ඉවර උන නිසා ශාලු එහෙමම පස්සට වෙලා සමන් ලඟට ඇවිල්ල කිව්වා.
“යමු කොල්ලෝ අපි ඉක්මනට?”
“ඇයි අක්කේ.?”
“යමු. මම කියන්නම් පස්සේ” එහෙම කියල දෙන්නත් එක්ක ඉක්මනට එතනින් එන්න ආවා. - නැවත හමුවෙමු -
රචනය - snpk silva සංස්කරණය - Lihini Kumari Dissanayake
2 years ago
