ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ

Ανοίγω τα μάτια μου και τεντωνομαι αργά.. Το σώμα μου καταπονημενο απο τον χθεσινοβραδυνο μας ερωτα.
Οι ρωγες μου ερεθισμενες απο τα ανελεητα δαγκωματα σου.. Κοκκινες και τεντωμένες...

Πνιχτές σκορπιες ομιλίες ακουγονται...

"Μωρό μου?"... Είσαι στο μπάνιο?"

Εμφανιζεσαι μπροστα μου.. Ψηλός, μυώδης με τους κοιλιακους σου που με κανουν να καυλωνω στη στιγμή..
Μιλάς ακομη στο τηλεφωνο.. "Οκ. θα τα πουμε αργοτερα.." κλεινεις το τηλέφωνο και το πετάς στο κρεββατι..

Πλησιαζεις αργά και μου χαμογελάς.. Το μακρυ χοντρό σου πέος, χαλαρό ακόμα, μαγνητιζει τα βλέμα μου... Καθε σου βημα και η κινησή του δεξια....,αρΙστερα κανει το ματια μου να θυμιζουν ρολοι εκρεμες..

Πέφτεις πάνω μου και με το σωμα σου με ακινητοποιείς..

Με φιλάς με πάθος. Οι γλώσσες μας, τα στόματα τα σώματά μας γίνονται ενα..

Βίαιος αλλα και τρυφερός συνάμα με καβαλάς και βαζεις το πούτσο σου στο στόμα μου.. Το ερεθισμένο σου καυλί αναζητα τη χαδιαρα μου γλώσσα. οι κινήσεις της λεκάνης σου δυνατές. Απαιτητικές. Με πνιγεις....

Τα μάτια μου πεταγονται εξω απο την ορμή σου.. Σε σπρώχνω μακρυα μου..

"Τι επαθες?" σου λέω εκνευρισμένα "Θα με πνίξεις"..

"Μωρακι μου, σε θελω πολυ.. θέλω να σε χυνω συνεχώς"

Με κοιτας μ΄εκεινο το ικετευτικο σου βλεμα σαν το παιδι που του αρνουνται το γλυκο...

Ξερεις καλά το πόσο ευκολα μπορεις να με τουμπάρεις.. Χαμογελώ και αρχιζω και παλι να σε χαιδευω.. Ηδη παραδοθηκα στο βλέμα σου, στο υπεροχο σωμα σου, στο σκληρό σου κονταρι.. Τα χέρια μου στηνουν το τρελό τους χορό στο σώμα σου και σε τραβανε και παλι κοντα μου..

Τραβιέσαι και με κοιτας. Τα μάτια σου καταμαυρα σαν εβενος..

"Οχι "

Σε κοιτώ με απορία..

"Γύρνα"

Ο τόνος της φωνής σου σκληρός. Τα μάτια σου με κοιτανε αγρια...

"Τι?" προλαβα να ψιθυρίσω..

Μου σηκώνεις τα πόδια και μπαινεις ανάμεσα, το κεφαλάκι του πεους σου προσπαθει να μπει μεσα μου..

"Πονάω!!" "Βαλε λιγο σάλιο.."

Μπαίνεις αγρια μέσα μου.. Στεγνά.. το μεγάλο σου πέος με σκιζει στα δύο.. Η τρύπα μου και τα τοιχώματά της χωρις υγρασια, χωρις λίπανση.. Στα μάτια μου τρέχουν δακρυα απο το πόνο και οι φωνες μου σιγουρα ακουγονται παντου..

Μπαινοβγαινεις άγρια μεσα εξω ολο και πιο γρήγορα.. Η εκρηξη σου γρήγορη, αλλα με πλημμυριζεις με σπέρμα..

Το βγ'αζεις απο μεσα μου και σου γυρνάω τη πλάτη.. τα ματια μου τρέχουν ποταμι.. "Γιατί?.." ψιθυριζω.

Εσύ ξαπλωμένος δίπλα μου ανασκελα.. Βαριανασαίνεις απο την υπερπροσπάθεια..

"Συγνώμη..."προσπαθείς να με πάρεις στην αγκαλιά σου. Τραβιεμαι.. Δε θέλω... Σηκώνεσαι και πάς στο μπάνιο..

"ΕΧΕΤΕ ΜΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ...ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ"

Το καινούριο σου τηλέφωνο μιλάει..!!

Χαμογελάω στην ιδέα, αλλά...Το μυαλό μου κλειδωνει στον αποστολεα.. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!

Κοιταζω το τηλέφωνο σου με μάτια γουρλωμένα.. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ..???

Βγαινεις τρέχοντας απο το μπανιο.. Με κοιτας... Τα μάτια μου ψυχρα..

'Έχεις μύνημα..Η αγάπη σου..." σου λέω ψυχραιμα..

"Μωρακι μου να..." Σηκώνω το χέρι μου και σε σταματώ.. Δε θέλω, για την ώρα τουλάχιστον να ακουσω φτηνές δικαιολογιες..